Detachment / Afstand nemen


Houd voeling met iets in je dat niet kan veranderen, ongeacht wat er aan de buitenkant gebeurt.
Als iemand je beledigt, stel je dan in op alleen luisteren, zonder iets te doen, zonder te reageren, enkel luisteren. Hij beledigt je, iemand anders zwaait je lof toe. Beperk je tot luisteren. Belediging of lof, eerbetuiging of smaad, luister alleen maar. Aan de buitenkant raak je in beroering. Kijk ook daar naar, probeer er niets aan te veranderen. Kijk ernaar, terwijl je diep in je centrum blijft en van daaruit ernaar kijkt. Je zult er op een ongedwongen, spontane en natuurlijke manier afstand van kunnen nemen. En zodra je voelt dat je heel natuurlijk afstand kunt nemen, weet je dat niets je meer in verwarring kan brengen.

In het dorp waar de grote zenmeester Hakuin woonde, werd een meisje zwanger. Haar vader probeerde onder bedreiging de naam van haar vrijer aan de weet te komen en uiteindelijk vertelde ze uit angst voor straf dat het Hakuin was. De vader zei verder niets maar toen het kind geboren werd, bracht hij het ogenblikkelijk naar Hakuin en legde het daar neer. `Het schijnt jouw kind te zijn,’ zei hij en overlaadde hem met alle denkbare beledigingen en hatelijkheden vanwege de schandelijkheid van de zaak.
Hakuin zei alleen: `O, werkelijk?’ en nam de baby in zijn armen. Overal waar hij sindsdien naartoe ging, nam hij de baby mee, gewikkeld in de mouw van zijn rafelige gewaad. Op regenachtige dagen en winderige avonden bedelde hij langs de huizen in de buurt om melk. Veel van zijn discipelen die meenden dat hij gezondigd had, keerden zich van hem af. En Hakuin zei geen woord.
Ondertussen merkte de moeder dat ze het niet kon verdragen van haar kindje gescheiden te zijn. Ze biechtte de naam van de werkelijke vader op en haar vader haastte zich naar Hakuin, deed een knieval voor hem en smeekte bij herhaling om vergiffenis. Hakuin zei alleen: `O, werkelijk?’ en gaf hem het kind terug.

De gewone mens stelt te veel belang in wat anderen zeggen, omdat hij niets van zichzelf heeft. Wat hij denkt, is niet meer dan een verzameling van andermans opinies. Iemand heeft gezegd: `Wat ben je mooi!’ en iemand anders heeft gezegd: `Wat ben je intelligent!’ en hij heeft dat allemaal opgepikt. Vandaar dat hij altijd bang is dat hij zich nog eens misdraagt, dat hij zijn goede naam, zijn aanzien kwijtraakt. Hij is altijd bang voor de publieke opinie, wat de mensen wel zullen zeggen, want alles wat hij van zichzelf weet is wat de mensen over hem gezegd hebben. Als zij het terugnemen, blijft hij naakt achter. Dan weet hij niet meer wie hij is, lelijk of mooi, intelligent of onintelligent. Hij heeft geen idee, zelfs geen vaag idee van zijn eigen wezen. Hij is afhankelijk van anderen.

Maar de mens die in meditatie leeft, heeft geen behoefte aan de opinie van anderen. Hij kent zichzelf, dus maakt het niet uit wat anderen zeggen. Al zou de hele wereld er een mening op nahouden die niet strookt met zijn eigen ervaring, dan zal hij daar alleen maar om lachen. Meer niet, daar zal hij het bij laten. Maar hij zal niets ondernemen om anderen van opinie te doen veranderen. Wie zijn zij? Ze kennen zichzelf niet en ze proberen hem een etiket op te plakken. Hij zal zich geen etiket laten opplakken. Hij zal enkel zeggen: `Wat ik ben, ben ik en zo wil ik zijn.’

uit de Osho Transformatie Tarot
…inspiratie voor het speelse in elke dag

Bekijk ook

Conscience / Het geweten

Conscience / Het geweten

De samenleving laat je voortdurend weten: `Dit is goed en dat is fout.’ Dat is …