Symbolic Gids Uw bron van informatie op uw persoonlijke ontdekkingsreis
Mellie Uyldert, geboren 31 mei 1908 om 15:52 uur in Blaricum, is een van de eersten in Nederland die ernst maakte met de astrologie. Al snel viel het haar op dat de theosofen hun op Indiase leest geschoeide astrologie wilden inpassen in het westerse causale denken, terwijl het bij astrologie juist ging om het denken in analogieën. Op 21-jarige leeftijd volgde ze haar eerste lessen in astrologie bij de vrijmetselaar Ram, maar ontdekte dat er eigenlijk weinig te leren viel omdat ze alles al wist. Ze hoorde zichzelf dingen zeggen en hoefde alleen maar naar haar innerlijke stem te luisteren. Het luisteren naar jezelf, naar de God die in je woont, is dan ook een thema dat als een rode draad in haar werken aanwezig is.
- Eén kosmisch ritme spiegelt zich op Aarde. Ons voelen en ons denken, liefde en inkeer, rust en arbeid, alles deint mee met deze eb en vloed. Wie zich vrijwillig aan dit ritme toevertrouwt, wordt er door gedragen en verslijt niet. Maar wie er tegen in leeft, verbruikt zijn kracht reserve en veroudert voor zijn tijd.
- Wordt u bewust van het ritme, dat ook uw leven wiegt. Niet om u te verslaven aan een boek of calculator, maar het ritme zelf ervarend en met vreugde belevend. Om als goed zwemmer in te spelen op de golven van de oceaan des levens en zo aan elk getij geluk en kracht te danken. In alle noden van de mens is al voorzien. Beleef het en begrijp het. Wie zich invoegt in de levensdans, die zal het wel bekomen.
- Maar hoe leeft de moderne mens? Met duizend kwalen, angst, depressies, verveling etc. Dat hoeft niet. Er is een weg terug. Een fase van herkenning der kosmische wetten en ritmen. Wanneer men vrijwillig kan leven. Om te ontdekken dat het paradijs niet verloren is: het is er altijd gebleven, alleen zag de mens het niet meer.
Mellie beschrijft in Het Levens Ritme;
De grote ademhaling
Alle ritme is Ademing. De mens leeft door zijn ademhaling, hij kan een tijd leven zonder voedsel, maar slechts even zonder lucht. Het wordende mensenkind in de schoot der moeder, ademt door haar, die de ingeademde kracht aan hem doorzendt in het verbindende snoer. Maar, uitgedreven tot zelfstandigheid, wordt hem de adem des levens door zijn Schepper in de neus geblazen en hij geeft die terug in zijn eerste schreeuw – nu zijn beide verbonden in geven en nemen, voor een mensenleven lang. Tot de laatste adem wordt uitgeblazen en niet meer terug gegeven.
Schepping en verlossing
De mens is naar Gods evenbeeld geschapen als ontvanger, transformateur en zender. Zijn toegezonden kracht ademen wij in, zetten haar om in menselijke en tenslotte in eigen individuele kracht en geven haar uit in al onze daden.
Waar de goddelijke kracht aan het werk is, zien wij Leven als verschijnsel. Voordurend ontstaat door de Grote Ademing nieuw leven in de materie, waar zij door de geest wordt gebonden tot een vorm, en een voordurend verlaat het leven de materie, als de vorm wordt ontbonden. Pulserend, ademend, uit en in, van geest naar stof en van stof naar geest, wordt er geboren en wordt er gestorven.
Het ritme van het etmaal
Dat wat IS, noemen wij: God. Een HET, een toestand die men beleven kan en dan weet men wat het is, al moet de taal te kort schieten om er weer een naam aan te geven, wat HET omvat ALLES.
HET drukt zich evenwel uit binnen de patronen van Tijd en Ruimte en neemt daar benoembare vormen aan. In een etmaal ( een dag en een nacht) zien wij de pulserende beweging terug.
Het ritme van het etmaal in het menselijk lichaam
Het ritme van het levensproces in het menselijk lichaam (en dierlijk) deint mee met het kosmische ritme, zoals zich dat op Aarde vertoont. Zon, Maan en planeten – waaronder de Aarde zelf – laten alles gebeuren. Wij zagen dat in elke helft van het etmaal dezelfde opeenvolging plaats vindt van rust ( 3 uren), reiniging ( 3 uren) en opbouw 3 uren op en 3 uren af), met dien verstande, dat in de eerste helft de opbouw van geest naar stof gaat, dus in de stof scheppend werkzaam is, terwijl in de tweede helft de opbouw van stof naar geest gaat, dus in de stof verlossend is en in de geest opbouwend. Incarnatie en exkarnatie.
Het ritme van het etmaal in het zielenleven
De feiten aangaande de noodzaak van de reiniging zijn sinds mensenheugenis bekend. Bij alle oude cultuurvolken is het vanouds de gewoonte en voorschrift, dat men zich aan de vooravond of in de voorweken van grote plechtigheden en feesten in- en uitwendig reinigt door vasten, bidden en door transpireren in de Indiaanse zweethut en de Finse sauna, of door baden in een heilige rivier. Ook zijn er altijd en ook nu nog in het westen kuuroorden geweest, waar men onder leiding en toezicht vastenkuren kan doen en op allerlei manieren ontgift kan worden met behulp der natuurlijke elementen: aarde, water, lucht en licht. In ons aardse bestel is alles zo geschapen, dat het een het ander helpt reinigen; water en aarde zuigen bij het menselijk lichaam alles af, wat het kwijt moet. Daarom zijn zij die in het oerwoud op blote voeten gaan, of de hele zomer aan het naaktstrand en in zee stoeien, zo gezond. De stadsmens behelpt zich met leem-kompressen, of veen in het bad, met watertrappen en hoogtezon.
Het ritme van het jaar
In een jaar beschrijft ons ruimteschip Aarde een ellipsvormige baan om de Zon, haar Vader-Moeder. Mede doordat de Zon in een der brandpunten van de ellips staat, verandert de houding der Aarde tegenover de Zon in de loop van dat jaar. Op het midden van het noordelijke halfrond ontstaat daardoor een ritme van vier seizoenen in altijd dezelfde opeenvolging; lente, zomer, herfst en winter. Op midwinter bevindt de Aarde zich het dichtst bij de Zon, in het perihelium, op midzomer het verst daarvan af, in het aphelium. Door de schuine stand der Aard-as ten opzichte van de zonnebaan, komt de Zon echter in de zomer bij ons veel hoger dan in de winter: 21 juni is de langste en 21 december de kortste dag. Op de evenaar zijn de dagen en nachten even lang en dit verandert nooit, het is er altijd als bij ons op de voor- en najaars-dag-en nacht-evenings-punten op 21 maart en 21 september: Zon op en onder om zes uur ware zonnetijd. Aan de polen echter duurt de dag een half jaar en de nacht eveneens. Deze verschillen in het Ritme hebben een grote invloed op alle levende schepselen die in een dergelijk bepaalde strek leven.
De levensgeest in het ritme van het jaar
Wie en wat is nu toch die levensgeest, die godszoon, die jaarlijkse krachtuitstorting van de Zon naar de Aarde?
Objectief is er natuurlijk geen eenmalige krachtuitstorting per jaar. De Zon zendt steeds dezelfde en evenveel kracht uit naar alle kanten. Het is onze Aarde, die op gezette tijden met bepaalde zones van haar lichaam zich speciaal naar die uitstraling toe wendt.
Zoals de Aarde zich gedraagt tegenover haar Zon, zo doet ook de mens tegenover zijn God.
In zijn magnetische gij-fasen roept de mens: God! Help me!
In zijn elektrische ik –fasen roept de mens: God werkt in mij!
Zo moet men de levensgeest zien als de kracht, die door de mens ervaren wordt in verschillende gedaanten, al naar gelang van die laag van het menselijk wezen, die de kracht weerspiegeld:
Kosmische kracht
door het denken: als het licht van het inzicht
door het voelen: als de warmte der liefde
door het willen: als levens- en daadkracht
Licht, warmte en kracht zijn drie gedaanten van hetzelfde. Elk verschillend innerlijk zintuig, neemt hetzelfde op zijn eigen manier waar. Wat wij bijv. als kleur zien, horen wij als toon en ruiken wij als geur, tasten wij als een oppervlak en een temperatuur en een toestand.
Zo is de levensgeest iets, dat verschillende gedaanten aanneemt.
Het levensritme in de heilige mis
De zgn. Heilige Mis is niet specifiek een christelijk ritueel, want het offer van een rond brood en wijn bestond al bij Melchizedek in het begin van de Hebreeuwse overlevering (Oude Testament) 6000 jaar geleden. En de Spanjaarden vonden bij hun inval in het Mexico der Azteken al een godsdienstig ritueel waarbij een rond brood op het altaar werd gedragen.
Het ritueel dat Heilige Mis ging heten, wortelde in de Eenheid, in het besef van opgenomen en werkzaam te zijn in het oer-ritme van het leven. De vier getijden van de Mis heten: Reiniging (Asperges) – Offer (Offertorium) – Heiliging (Consecratie) – Vereniging (Communie) en komen overeen met de jaargetijden: nawinter – lente – zomer – herfst.
De oorspronkelijke kern van het Mis-ritueel was, dat de mensen hun zelfverbouwde tarwe-aren naar de kerk brachten om die op het altaar te leggen als een dankoffer aan God, de Zon die tarwe aan de mens heeft gegeven.
Naargelang van de fase waarin het menselijk denken verkeert, ziet de mens dus de Mis zeer verschillend.
De zonneritmen in de mens
Er zijn verschillende zonneritmen, die zich in de mens afspiegelen in zijn ziel, zijn lichaam en zijn omstandigheden (lot-gevallen).
Een dag, een jaar
In een dag (etmaal) doorloopt de Zon voor onze blik de hemel vrijwel een graad van de Dierenriem, die in het geheel 360 graden telt. Elke graad heeft een eigen patroon, en daardoor zijn geen twee opeenvolgende dagen gelijk, want de krachtstroom der Zon komt door dat patroon heen, de aardse levens-sfeer binnen. Elke graad kleurt een dertigste deel van een zodiakaal teken. Elk teken beheerst een twaalfde part van de bolvormige levens-sfeer der Aarde. Dit beïnvloedt alle levende schepselen op Aarde. Wij zagen al, dat een dag een jaar- in het klein is. Elke dag na de geboorte drukt een patroon af in het etherisch lichaam van de jonge mens. Dit patroon groeit a.h.w. uit in een jaar. Zo, dat de toestand van de eerste dag het hele jaar kleurt. Dat van de tweede dag het tweede jaar, enzovoort. Om na te gaan wat er in het zoveelste levensjaar te verwachten is, heeft men dus de toestand van de zoveelste levensdag na te gaan in het sterrenboekje (ephemeris) van de astroloog.
Het maanritme
Behalve de dag en het jaar, is ook de maand voor ons dagelijkse leven een belangrijke tijdseenheid. De maand is de tijdsduur, nodig voor een omloop van de Maan door de Dierenriem, zoals wij dat van de Aarde uit opmerken. In de loop van de maand zien wij de Maan al haar schijngestalten doorlopen: staat zij vlak bij de Zon, van ons uit gezien, dan zien wij haar helemaal niet: het donkere of Nieuwe Maan; na één week is zij op een kwart van haar weg, het is Halve Maan ofwel Eerste Kwartier; na twee weken is zij op de helft van haar omloop en straalt, geheel rond, in volle glans en glorie door het zonlicht, dat zij weerkaatst, nu zij recht tegenover de Zon staat, het is Volle Maan; nu veranderd de Wassende Maan in de Afnemende Maan en na drie weken is de maan op driekwart van haar weg, het is Laatste Kwartier, wij zien haar weer als een Halve Maan, maar nu is het de andere helft; na vier weken is de omloop volbracht en na ook nog het stukje van de Dierenriem doorlopen te hebben dat de Zon in die maand heeft afgelegd, is de Maan weer bij de Zon terug: het is weer Nieuwe Maan. Hoe groter stuk van de glanzende Maan voor ons zichtbaar is, hoe sterker haar invloed op al wat leeft op Aarde, de mens incluis.
De ritmen der planeten
Hier worden de omlooptijden van de planeten door de Dierenriem beschreven, welke de mens zouden kunnen beïnvloeden.
Bioritmiek
Ontwerpers van ritme-berekening hebben hun uitvindingen aan het publiek gesleten, waarbij werd ervaren, dat het soms inderdaad uitkwam, andere keren niet of zelfs omgekeerd.
God spreekt
Mijn Ritme schept uw getijden-
Eeuwig is Mijn Ritme,
Waardoor alle materie vloeit
Op alle verlichtingsdagen der schepping.
…
Dit boek verdient zoveel aandacht als maar kan! Want hoeveel mensen leven er nog volgens het Ritme der Natuur? Kunnen we in de drukte van deze tijd, terug naar de innerlijke stem die ons aangeeft wat te doen? Vaak betekent het; keuzes maken! Ook zijn de meeste mensen gewend geraakt aan uiterlijke gemakken.
Heb het boek uit de kast gepakt om opnieuw over ritme, ademen, reiniging etc. te lezen. Zelf ben ik al jaren bezig mijn eigen ritme te vinden en ernaar te leven zoals ik het in essentie voel. Het lezen van een boek, betekent voor mij een aanvulling van zienswijzen. Soms heb ik al voldoende aan één zin, welke mij kan inspireren of tot nadenken zet.
Helaas is het boek uitverkocht maar deze is nog wel 2de hands verkrijgbaar!
Homage Mellie Uyldert
Mellie Uyldert is een eeuw geleden geboren, op 31 mei 1908. Haar tijd ver vooruit schreef zij in haar leven ruim dertig boeken over onder andere astrologie, natuurgeneeswijzen, kruiden, kristallen en sprookjes.
Na de oorlogsjaren bereikte zij hiermee een steeds groter publiek.Vanaf 1947 publiceerde zij het maandblad “De Kaarsvlam”, een tijdschrift dat dit jaar zijn tweeënzestigste jaargang is ingegaan.
Haar werk blijft inspireren en is in deze ‘nieuwe tijd’ helemaal actueel
Op 10 mei 2009 is Mellie Uyldert op 100 jarige leeftijd in Bilthoven overleden
