Spiegelstaren naar de doden

---

U wilt de doden contacteren? Dan kunt ueen hightech toestel die deze job aan kan uitvinden, er eentje creëren of er eentje kopen. Of je gebruikt gewoon één van de sinds de oudheid meest betrouwbare middelen die in uw eigen huis hangen: een spiegel.
Goed, niet alleen om het even welke spiegel, maar een spiegel die langs de achterzijde met een laagje zwarte verf bedekt is, eenzwarte spiegel. Bij een correct gebruik wordt de spiegel een’psychomanteum’, een Griekse term voor een plaats waar men met de doden communiceert.

De hedendaagse interesse in een psychomanteum is de verdienste vanDr. Raymond Moody, een pionier in het onderzoek van bijna-doodervaringen (BDE).

Moody interesseerde zich in de jaren 80 van vorige eeuw in de oude technieken van ‘kristallen bol kijken’, een methode om de toekomst te voorspellen en portalen te openen naar het koninkrijk van de doden, door in een glanzende kristallen of glazen bol te kijken. Hij dacht dat spiegelstaren naar de doden hulp kon bieden voor de achterblijvers om het verlies van hun dierbare beter en sneller te kunnen verwerken.

Moody verbouwde een ‘walk-in’ kast is zijn eigen huis naar een psychomanteum. Hij bedekte de vloer, de muren en het plafond met zwart tapijt. Hij plaatste een grote spiegel, waarvan de onderkant op de vloer rustte, tegen één van de muren. Recht tegenover de spiegel plaatste hij een comfortabele leunstoel zonder poten, zodat de onderkant van de zitting van de stoel rechtstreeks op de vloer rustte. Achter de stoel stond een klein lampje met een matte gloeilamp.

Iemand die in de stoel plaatsnam kon in de spiegel kijken zonder enige reflectie van zichzelf, de stoel of de lamp te zien. Door het schemerig opgestelde licht veranderde de spiegel in een poel van oneindige duisternis. Nadat men zich een tijdje concentreerde op de pikzwarte spiegel vermoeiden de ogen zodanig dat men visioenen kreeg.

Moody noemde zijn psychomanteum het ‘Theater of the Mind’. Meer uit eigenbelang dan algemeen belang spendeerde hij verscheidene jaren aan zijn onderzoek om contact met de doden te leggen.

In zijn boek ‘Reunions’ beschrijft hij een hele waaier van ervaringen, gaande van visioen over de doden tot het spreken met de doden. Vandaag de dag gebruiken er nog veel therapeuten en bijna-doodervaring onderzoekers een psychomanteum.

Een grote kast of kleine kamer, zoals Moody gebruikte, is nog steeds een ideale plaats voor een psychomanteum. Het minimaliseert afleiding en creëert een atmosfeer die helpt om de toestand van het bewustzijn te veranderen. Een kleine zwartgemaakte spiegel kan men gebruiken als draagbaar psychomanteum.

Het spiegelstaren naar de doden kan een mens psychologisch zwaar van streek maken. Het is dus altijd een goed idee om steun te vragen aan een opgeleide persoon die het proces kan leiden en u begeleiden.

bron: grenswetenschappen.nl