De Verboden Geschiedenis van onze Maan

Wij leven in een interessante tijd. Wij delen een algemene belangstelling in onze landen en onze wereld. Wij zijn tijdelijk geïnteresseerd in de nieuwe en nog niet eerder verstrekte informatie en ontdekkingen over de ruimte, totdat ons dagelijks bestaan van overleven de overhand krijgt. Ik zou jullie informatie willen geven over de Maan en ons zonnestelsel. Deze informatie heb ik gekregen van de Andromedaanse kosmonauten.

Ik hoop dat ik iets kan toevoegen aan de informatie en de verborgen openbaringen, zoals ik door mijn vrienden van Andromeda eraan herinnerd werd dat wij allen stukjes van de legpuzzel zijn. Ik bied deze visie aan als ook een stukje van de legpuzzel. Ik wil niemand hiermee tekort doen. Ik heb deze informatie geaccepteerd vanuit het begrip dat het een klein deel is van een veel groter drama dat zich in onze achtertuin en in ons huis afspeelt. Deze informatie werd gedurende een zekere periode van contacten verstrekt, zowel fysiek als telepathisch. Het nu volgende is de visie van de Andromedanen over onze Maan.

Onze Maan heeft een atmosfeer dat in veel opzichten vergelijkbaar is met die van de Aarde. In veel grote kraters op de zichtbare en de onzichtbare kant, is de atmosfeer dichter dan het zeeniveau op Aarde, wordt er beweerd. Onze Maan heeft een kleine uitgang op de Noordpool en de korst is er op bepaalde plekken dunner. Het is op bepaalde plaatsen maar 33 kilometer dik en op andere 53 kilometer .

Er wordt ons verteld dat onze Maan droog is, een miljoen keer droger dan de Gobiwoestijn. Volgens de Andromedanen hangt dit af van waar je bent. Zij zeggen dat de onzichtbare kant veel ondergrondse meren heeft van een enorme omvang. De irrigatie en grondvorming vindt plaats op de onzichtbare kant van de oppervlakte, maar gebeurt ondergronds op de zichtbare kant met de bedoeling deze te verbergen. Apollo 15 ontdekte en nam foto’s van wolken van waterdamp aan de verborgen kant. Dit lijkt heel vreemd en ongewoon als de Maan werkelijk nauwelijks een atmosfeer bezit. Dan zouden wolken onmogelijk zijn.

De ouderdom van de maanstof is 6,2 miljard jaar en bezit scheikundige verbindingen en chemicaliën die niet op de Aarde worden gevonden. In feite zijn er veel chemische verbindingen ontdekt die niet aan het grote publiek bekend gemaakt werden. Er zijn nog talrijke andere die we nog moeten ontdekken, aangezien onze wetenschap nog niet ver genoeg ontwikkeld is. Het maanstof kwam niet van de rotsen die zijn bergen en kraters vormen. Dit is sommige maanwetenschappers bekend. Hier wordt echter niet over gesproken, maar wel gefluisterd. Dus, waar komt die maanstof dan vandaan?

De Andromedanen zeggen dat de stof en veel rotsen van Ursa Minor komen. De locatie is een zonnestelsel met de naam (Orion uitspraak) “CHOWTA”. Dit is een binair zonnestelsel, of een stelsel met twee zonnen. Wij kennen talrijke van dergelijke voorbeelden in ons stelsel. “CHOWTA” is een zeer groot stelsel, die 21 planeten en 47 manen bevat. Van onze Maan wordt gezegd dat deze gemaakt is in de omgeving van de 17e planeet van dit stelsel.

Delen van de maankorst is radioactief. Apollo 15 ontdekte dit. In het bijzonder bij de Apennijnen bergen. Waarom was dit zo’n heet hangijzer in de berichtgeving? De Andromedanen zeiden dat dit kwam omdat er nogal wat nucleaire afvalstoffen naartoe zijn gebracht, die opnieuw gebruikt werden als brandstof voor de ruimteschepen die de wereldregering hebben gebouwd. Veel schepen die nucleaire brandstof gebruiken zijn echter verouderd geraakt. Dus, hoe is de Maan hier gebracht? Mij werd door de Andromedanen verteld dat het in de staart van een astroïde werd geplaatst die het naar dit zonnestelsel bracht. Diezelfde astroïde omcirkelt ons deel van de galaxy elke 25.156 aardse jaren. De Andromedanen hebben gezegd dat onze maan periodiek bewoond is geweest gedurende zijn geschiedenis van 1,8 miljoen aardse jaren.

De Maan is hol. Het bevat enorme ondergrondse faciliteiten, die door de ET’s en later door de mensen van de Aarde zijn gebouwd. Er zijn zeven openingen in de korst van de Maan en de ondergronds bases. Conservatieve wetenschappers hebben zich afgevraagd waarom zoveel kraters zo ondiep waren, ondanks hun afmeting. De Andromedanen zeggen, dat dit komt omdat een groot deel van het oppervlak gebouwd is op de bovenkant van een metalen huid van een ronddraaiende top van een ruimteschip, of een “gevechtsmoederschip”, zoals de Andromedanen deze beschrijven. Een voorbeeld van een ondiepe doch grote krater is de krater Gagarin. Deze krater is ongeveer 280 kilometer breed, maar is slechts 7 tot 8 kilometer diep. Gezien de schok en de omvang die de inslag op het oppervlak zou hebben gehad, zou de krater minstens 4 tot 6 keer zo diep moeten zijn. In feite zijn alle kraters hetzelfde, ze zijn te ondiep. Zij zijn in tegenspraak met de huidige wetenschap.

Veel kraters zijn kunstmatig gemaakt. De Andromedanen zeiden dat vele kraters aan het uiterste rand in feite eens als overkoepelde steden werden gebruikt en dat andere grote kraters als opslagdepots voor ruimteschepen dienden voor ongeveer 200 schepen.

De bases aan het oppervlak bestonden uit 9 overkoepelde steden met de grootte van een kleine stad. Kleine meren of vijvers waren overal over het oppervlak verspreid. De restanten van deze overkoepelde bouwsels werden ontdekt door de NSA astronauten, Russische astronauten en de NASA Apollo astronauten. Het echte militaire complex van de maan is nu ondergronds. De ingangen van deze ET en menselijke bases is aan de beide polen, het Taurus Gebergte, de Jules Verne krater en Archimedes. Dit zijn de oorspronkelijke ingangen. De zwarte overheid heeft meer openingen gemaakt en breidt momenteel het ondergrondse complex uit. De uitbreiding is bestemd voor de operatie van civiele wetenschappers en voor de militaire doeleinden voor de Wereld Orde. De Andromedanen verklaren ook dat dit een militaire buitenpost was, omdat het nodig was in ons deel van de Melkweg om een opstand te beëindigen. Het personeel bestaat uit reptielachtigen, half mens/half reptiel en zij die als mens bekend staan.

Veel van de oorspronkelijke bouwwerken aan het oppervlak van de Maan werden vernietigd tijdens, wat de Andromedanen betitelen als het ‘Conflict van het Zwarte Verbond’. Dit was een veldslag tussen mensen uit verschillende stelsels die een geheime alliantie vormden en de overheersing van het Orion Rijk bevochten. Een onafgebroken vernietiging vond plaats op één kant van de Maan toen het vervoerd werd door ruimtebrokstukken. De kant die het zwaarste te lijden heeft gehad is de zichtbare zijde. De vernietiging was het gevolg van wapens, deeltjesstralers toen onze Maan zich in een baan van Mardek bevond, nu een vernietigde planeet. Onze huidige Maan was één van de twee manen die daar een baan beschreven. De tweede maan, zo werd mij verteld, is de maan Phobos. Het is ook al verwoest, evenals Venus die een maan van Uranus was. Uranus kent een overvloedig planten- en zoogdierleven. Het glas dat zo overvloedig over het oppervlak van de Maan ligt verspreid, komt van de overkoepelde steden die zich eens op gevechtsmoederschip bevonden. Ik wil hier nog graag uitleggen hoe het komt dat de maan zwaartekracht bezit. Welnu dit is een wetenschappelijke verklaring door de Andromedanen welke lijnrecht ingaat tegen de opvatting van onze huidige wetenschappen. Maar, desalniettemin, hier volgt de Andromedaanse verklaring over het verschijnsel zwaartekracht van de maan.

Onze Zon produceert een hoog doordringende straling in het elektromagnetische spectrum. Deze frequentie is gemiddeld een triljoen trillingen per seconde. Deze frequentie bevindt zich tussen het lagere deel van het infrarood en de radarband. Deze straling van de Zon veroorzaakt de zwaartekracht, niet de rotatie van de planeet. Ik zal dit nader verklaren bij het onderdeel de Holle Aarde. De Andromedaanse wetenschap claimt dat elk planetair lichaam, die minstens 44 kilometer groot is en aan de Zon wordt blootgesteld, de mogelijkheid bezit van een zwaartekrachtveld, zelfs wanneer het niet om zijn eigen as draait.

De Andromedanen hebben me verwezen naar de volgende reeks gebeurtenissen. Ze zeiden dat deze informatie opgenomen is. Tot nu toe heb ik dit nog niet gezien. Dus, ik geeft deze informatie in goed vertrouwen door, in de hoop dat het nauwkeurig is.

Toen de NSA astronauten op het oppervlak van de Maan arriveerden werden ze, samen met hun gidsen, de Grijzen, meegenomen naar de ondergrondse faciliteiten waar de restanten en skeletten van de reptielachtige wezens en menselijke wezens werden gevonden. Ook werd Orion technologie ontdekt. Deze locatie werd door de Andromedanen geïdentificeerd als beneden de krater Jules Verne. De Andromedanen zeggen, dat de omvang van deze faciliteit die verborgen lag onder de onzichtbare kant van de maan, ongeveer de grootte van de staat New York heeft.

Deze enorme ondergrondse faciliteit bevat grote meren, plantenleven van de Aarde, naaimachines voor buitenaardse uniformen, voedselopslagplaatsen en hangaars voor ruimteschepen. Ook getuigen buitenaardse geschreven teksten op de muren in de portalen hiervan. Ook werden de NSA astronauten acht gewelven getoond die afgesloten waren, maar ik kreeg geen informatie over de inhoud van deze gewelven. Kunstmatige aardse omgevingen zijn al die tijd gecreëerd om het personeel, dat door de Wereld Regering was uitgekozen, huisvesting te bieden.

De menselijke leider van deze basis of faciliteit wordt Mr.Secretaris genoemd. De baan geeft nu huisvesting aan ongeveer 36.719 menselijke wezens van de Aarde, een kleine kolonie, allen geboren Ariërs. In overeenstemming met het werk dat boven en onder de grond gedaan is om de faciliteiten uit te breiden, voorzien de Andromedanen een populatie van 600.000 in de nabije toekomst. Er is veel contact op de Maan tussen regressieve buitenaardsen en de mensen van de Wereld Orde.

Momenteel heeft de Wereld Orde 53 UFO-vormige ruimteschepen op de maan die op de Aarde zijn gebouwd. Ook zijn er andere wapens op de maan gebouwd, zoals deeltjesstralers, lasers, nucleaire bomsatellieten en antimateriewapens. Antizwaartekrachtafwijkingen op de Aarde werden gebruikt om uitrustingen en gereedschap naar de maan te sturen. Pine Gap, Australië en Diego Garcia Island in de Indische Oceaan waren de belangrijkste lanceergebieden. Ook Siberië in Rusland is een andere locatie.

Er is aan de buitenste kant van de Maan een atmosfeer op het oppervlak gecreëerd voor een uitgebreide bewoning. Er is daar ook water, meren en begroeiing. Zij hebben er letterlijk een bewoonbaar gebied van gemaakt. Vanuit deze plek besloot de Wereld Regering in maart 1959 naar Mars te gaan. Dit ultra geheime programma was ontwikkeld en grootschalig gelanceerd door de Sovjet Unie, eenvoudig vanwege zijn natuurlijke bronnen en omvang. Zij konden feitelijk alles in het geheim doen. Bij het allereerste arriveren op de Maan, heropenden de Wereld Orde astronauten met behulp van de Grijzen de oude ondergronds faciliteit. Wij (de Amerikanen) hadden een werkende kolonie op de Maan sinds 1961 volgens de Andromedanen.

Toen de Apollo astronauten op de maan landden, is de Wereld Orde daar enige tijd geweest. Deze kennis en technologieën werden niet bekend gemaakt bij de lagere niveaus van de NASA en onze militairen. NASA werd als een gordijn gebruikt om de mensen te misleiden over wat er zich afspeelde. De astronauten werd onder bedreiging de mond gesnoerd en dat is nog steeds het geval.

Ik wil ten aanzien van dit punt een oud verhaal of een voorval vertellen, waarvan de Andromedanen vinden dat het belangrijk is. Ik ben niet in staat geweest enige informatie hierover te verkrijgen, maar omdat de Andromedanen dit specifiek naar voren brachten, meen ik dit bekend te moeten maken. In 1953 lieten aardse satellieten en radar grote objecten zien die naar de Aarde kwamen. Dit waren de moederschepen van de Grijzen. Deze tijdreizende ruimteschepen waren dezelfde schepen die gezien waren bij Venus in 1787, 1788 en 1789. In het jaar 1645 werd een grote maan bij Venus gezien, die vier keer kwam en ging. Dit was een moederschip van Sirius B. In november 1844 was het grote schip dat een deel van Mars verlichtte, een Orion moederschip. Ditzelfde schip verlichtte Mercurius in 1799. Hetzelfde schip, dat sferisch, bolvormig is, kruiste de Zon op 26 maart 1859.

Bij de clips van 29 juli 1878 waren de twee grote gloeiende lichamen, die gezien werden tussen Mercurius en Venus, moederschepen uit de Pleiaden en Andromeda, die door ons deel van de Melkweg trokken.

In 1783 en 1787 waren de grote heldere lichten die op de Maan werden gezien geen vulkanen. Het waren Pleiadische moederschepen, die de creatie van een regering met eigen wetten inspireerden, de eerste op Aarde – Amerika. In de maand februari van het jaar 1894 was het enorme gefotografeerde object een gevechtsmoederschip van Alfa Draconis. Op 4 april 1892 was het schip dat het oppervlak van de maan kruiste geen grote vogel, maar het was een ruimteschip dat ogenschijnlijk vleugels had. Het was een schip van Alfa Draconis. Ditzelfde ruimteschip was voor het laatst in ons zonnestelsel 27 januari 1912.

Dames en heren, deze tijd waarin we nu leven is en zal bekend staan in onze toekomst als het einde van de onwetendheid. Wij, als een planetair ras, moeten onszelf vertrouwd maken met het denkbeeld dat de waarheid moet overleven. Wij moeten belangrijke uitdagingen onder ogen zien en, wat ook de waarheid is, wij moeten er alles aan doen om onze handen ineen te slaan. Wij zijn verscheurd, wanhopig dat we verraden zijn. Maar alsjeblieft, laten we het niet opgeven. Wij zijn in staat om helden te worden. Wij kunnen de wereld redden en onze vrijheid. Wij moeten elkaar geloven en onszelf.