Er komen bij de stichting Wijze Moeders vragen van ouders over de inhoud van een televisieprogramma en ook ontmoeten we van tijd tot tijd bange kinderen. ‘Klopt het dan echt? Dat er spoken zijn of dat we met overleden mensen kunnen praten? Dat we te weten kunnen komen of iemand wordt geslagen thuis of dat er op een plek ooit iemand is vermoord? Is hoogsensitief zijn hetzelfde als paranormaal begaafd zijn?

Paranormaal waarnemen is je meer bewust zijn van het onbewuste.

Als we tegenover een persoon zitten en kijken, dan zien we wat die persoon aan ons toont. Genuanceerder: wat die persoon aan ons wil tonen. Dit laatste dienen we te respecteren. Elk mens heeft immers recht op een eigen ‘onzienlijke’ ruimte, en mag zelf kiezen of hij iets daarvan wil prijsgeven aan anderen. De deur naar de persoonlijke gedachten of geschiedenis van de persoon tegenover ons, blijft dus gelukkig meestal gesloten.

Communicatie wordt verfijnder

Wel kunnen we ons steeds beter afstemmen op die onzienlijke wereld. Naast verbale communicatie is er immers ook de non-verbale communicatie: de toon van onze stem, onze houding en gezichtsuitdrukking geven ook informatie. Onze communicatie wordt al eeuwen steeds verfijnder en tegenwoordig leren veel volwassenen zich ook af te stemmen op ‘energetisch’ niveau in allerlei cursussen en trainingen. Ze trainen hun intuïtie.

Reflecteren helpt je veilig te voelen

Reflecteren en rationaliseren zijn waarden die je helpen om de wereld om je heen te kunnen ordenen zodat het mogelijk wordt je plek in te nemen en vooral: om je redelijk veilig te kunnen voelen. Omdat deze waarden de laatste eeuwen steeds belangrijker werden, hebben ze de intuïtie mogelijk ondergesneeuwd. Een onbewuste reactie is momenteel misschien om deze waarden af te wijzen en volledig in te zetten op de intuïtieve ontwikkeling. Misschien is het voor sommigen een logische reactie als er onvoldoende erkenning was voor gevoelswaarnemingen in de eigen vroege kindertijd. Maar het verdient dan onze aandacht om als volwassene zelf eerst nog wat werk te verrichten om een realistisch standpunt te kunnen innemen.

Kinderen zien de wereld door onze ogen

Jonge kinderen ervaren de wereld aanvankelijk zoals wij hen die aanreiken. Wat wij in de wereld neerzetten, ook ideeën, is hun werkelijkheid. Pas later in hun jonge ontwikkeling gaan ze zich vragen stellen over allerlei zaken. Denk aan de puberteit. Op heel jonge leeftijd is het voor kinderen echter nog onmogelijk om dat op juiste, heldere wijze te doen. Dit maakt ze kwetsbaarder dan we zouden willen. Rationaliseren is dus niet iets dat we moeten afwijzen, maar wat we juist moeten leren gebruiken om onszelf op heldere wijze vragen te stellen over alles dat we meemaken. Ouders en leerkrachten nemen daarbij een belangrijke rol in.

Begrenzing geeft veiligheid

Wij leren over het algemeen onvoldoende om respect te hebben voor elkaar’s ruimte. Aanraking bijvoorbeeld is nog steeds uit den boze in de publieke ruimte. En juist aanraking helpt je bij het ontwikkelen van respect voor je eigen en andermans lichaam en de persoonlijke ruimte er omheen.

Elk mens heeft een persoonlijke ruimte en die is helemaal van hem of haar. We hebben het recht om deze ruimte te begrenzen, maar moeten dit leren, begrenzen is geen aangeboren kwaliteit.

Nu leren sommige kinderen met deze nieuwe ‘paranormale’ ontwikkeling juist iemand’s ruimte binnen te dringen en meer te willen weten van de ander. Meer dan de ander misschien wil prijsgeven. En bovendien: meer dan het jonge kind misschien aan kan! Bovendien is dit nu juist waar veel hoog sensitieve volwassenen vaak last van hebben: dat er zo vaak energie van anderen om ze heen is… en dat ze daar zo moe van worden en soms zelfs angstig. Zij hebben wellicht zelf onvoldoende geleerd om daar goed mee om te gaan. Als we allemaal leren respect te hebben voor elkaar door die persoonlijke ruimte serieus te nemen en te respecteren, zou ons dat enorm helpen.

Erkenning en begrenzing als middel om veiligheid te creëren

De stichting Wijze moeders roept daarom haar consulenten en de ouders op de kinderen weliswaar te erkennen in hun vermogen dat ze zich meer bewust zijn van het onbewuste, maar ook – juist – om zich zeer bewust te zijn van de mogelijke en onbedoelde nare effecten van een te vroege paranormale ontwikkeling.

De vergissing die veel volwassenen momenteel maken is dat de kinderen van nu heel goed zouden kunnen waarnemen in de onzienlijke wereld, en dat dit ze bijzonder maakt. Het is een vooronderstelling. Meer dan normaal waarnemen is voor kinderen en dieren waarschijnlijk geen bijzondere kwaliteit, en hun zintuigen zijn daarbij de voornaamste middelen.

Veel volwassenen vergeten echter dat juist jonge kinderen nog heel kwetsbaar zijn. Want daar waar veel volwassenen zelf vaak nog moeten leren om paranormale waarnemingen op de juiste inhoud en kleur te duiden (wat eigenlijk bijna ondoenlijk is), zullen ook jonge kinderen waarnemen zonder er voldoende op te reflecteren. Dit laatste leer je immers in de eerste 28 jaar van je leven steeds beter te doen.

Aanbeveling

We spreken dus de wens uit deze paranormale vermogens niet op heel jonge leeftijd te stimuleren. Zeker als het kind angstig is! Bij sommige, wat oudere kinderen kan erkenning angst wegnemen. Zij moeten zich bewust worden van de effecten van meer dan normaal waarnemen en juist leren er mee om te gaan. Het is volgens de visie van de stichting niet de bedoeling dat alle kinderen medium worden. Daarvoor moeten ze uiteindelijk zelf kunnen kiezen, maar wel pas als ze zich hebben leren begrenzen, een gezonde assertiviteit hebben ontwikkeld en voldoende redenen hebben om te willen aarden. Op deze wijze hopen we een veilige ruimte te creëren voor de sensitieve kinderen.

In de Ik ben Oké! cursus * van de stichting Wijze Moeders wordt het begrip auratuintje gebruikt om de kinderen te vertellen over hun persoonlijke ruimte en het recht dat je hebt om zelf te kiezen wie je in je persoonlijke ruimte toe laat en wie niet. Niet om bij het kind mediumschap te activeren, wel om het te erkennen in wat het mogelijk onbewust waarneemt en niet kan benoemen. De oefening is een beetje magisch, omdat je energie van anderen en indrukken weg mag laten stromen en leert om je eigen energie bij je te houden. Zo bouwt het energielichaam zich wellicht makkelijker op, het wordt sterk en van het kind zelf. Juist de hoogsensitieve kinderen reageren geweldig op deze oefening en zijn er bij gebaat. Het is een middel om hun eigenheid te mogen ervaren. Niet meer en niet minder dan dat.

* De Ik ben Oké! cursus die de stichting organiseert voor de kinderen bestaat uit een serie bijeenkomsten waarbij ze leren hun emoties te benoemen, zich te ontspannen, hun plekje in te nemen en positief te denken. Ze komen in contact met hun kwaliteiten zodat ze zich veiliger kunnen voelen en positief worden bevestigd.

Sylvia van Zoeren

Initiatiefnemer Stichting Wijze Moeders

www.wijzeouders.nl

Sylvia van Zoeren – Alkmaar (NL)(klik om meer te lezen)

www.de-praktijk.org

www.energyswitch.nl