Home => Lichaam & Geest => Parapsychologie => Ontwakend bewustzijn => Het mystieke kind en het occulte kind

Het mystieke kind en het occulte kind


In het boek: Opvoeding in het nieuwe tijdperk, vertelt Alice Bailey ons over de kinderen van de toekomst. Het boek is geschreven in de jaren vijftig.
Alice Bailey is een esoterisch onderlegde vrouw geweest, ze werkte samen met de opgerezen meesters zoals ze onverbloemd in al haar boeken beschreef.
Het is aan een ieder om die samenwerking op geheel eigen wijze aan te gaan. Voortschrijdend individueel bewustzijn zorgt voor inzichten die samenwerking mogelijk maken. De meester zoekt de leerling.

Mystieke kinderen en occulte kinderen, wat moet ik me daar bij voorstellen, dacht ik toen ik het las, nu inmiddels een jaar of vijf geleden.
Ik geloof dat ik ze aardig begin te herkennen. Allereerst gebruik ik graag een citaat van Alain de Botton, filosoof en auteur van verschillende interessante boeken over de tijdgeest waarmee wij leven. Hij schetst Freud en Rilke, terwijl ze een wandeling maken. Freud, rationalist en academicus, wetenschapper pur sang wandelt met Rilke, de dichter en romanticus door een prachtig gebied.

Rilke kijkt en ervaart met alle zintuigen, maar reflecteert ook op wat hij ervaart, hij voelt zich diep verbonden met de natuur en ziet bijna de bloemen groeien, maar voelt zich ook verdrietig worden bij de gedachte aan de vergankelijkheid in de natuur.
Freud vindt dat erg onhandig. Zo’n sterke inleving leidt alleen maar af van de beleving van de natuur. Als je op die wijze reflecteert kun je toch niet echt genieten? De natuur is een begrip, een gegeven, zo kun je er ook mee leven.
Rilke is de hooggevoelige romanticus. Hij gaat volledig op de natuurbeleving. Hij geeft vorm aan zijn beleving door het ritme van gedichten en het gevoel. Natuurlijk is Freud ook gevoelig. Hij ziet met zijn kwaliteiten echter kans zijn ervaringen in concepten te vangen. Hij heeft een ‘onbetrokken’ persoonlijke ervaring gemaakt van de beleving. Hij ordent via de taal, zijn denkvermogen. Rilke ordent via zijn gevoelservaringen.

Ik zie een jongen voor me die bij mij op bezoek komt en een rups meeneemt. De rups mag vrij rondlopen op de tafel waaraan we zitten. Hij voelt zich sterk verbonden met dit diertje en ziet als het ware de vlinder er in zitten. Maar ook voelt hij de tijdelijkheid van die vlinder, lang leven vlinders niet. Hoe zit dat eigenlijk met ons, vraagt hij? Als we dood gaan, wat gebeurt er dan? Heb ik al eerder geleefd? Heeft mijn leven wel zin als het toch eindigt? Wat betekent de vlinder voor ons? Welke plek neemt ze in, in het grote geheel?

En ik zie een jongen voor me die niet graag naar verhalen luistert. Hij heeft er niets mee. Hij wil wel dingen bedenken, spellen maken, of een kaart van de omgeving met een omschrijving wat we daar aantreffen. Hij denkt in concepten, formules en begrippen. Hij is ook beeldend, en redelijk goed in taal, maar lezen daar houdt hij niet van. Het zijn allemaal van die saaie boeken! En de lessen… ook saai! Altijd hetzelfde! Hij gaapt voortdurend. Hij wordt moe van al die saaiheid. Wanneer begint het nu eindelijk eens?

De jongen met de rups denkt in kleuren, emoties en beelden, luistert juist erg graag naar –mystieke- verhalen. Hij droomt graag weg, zeker als taakjes in de klas hem niet inspireren, of als hij niet snapt wat hij precies moet doen. Hij associeert heel wat weg: de woorden van de meester of de juf geven hem alle kans. Als het thema in de klas het circus is, gaat hij daar helemaal in op. Maar dat gebeurt ook als het thema de tweede wereldoorlog is. Wat erg! Wat moet dat erg zijn. Hij kan niet stoppen erover na te denken. Als andere kinderen het moeilijk hebben, schuift hij een beetje dichterbij, alsof hij voelt dat hij alleen al met zijn aanwezigheid de ander kan helpen.

Het ene kind wil graag snel dingen leren omdat zijn kwaliteit is, en heeft daarom uitdaging en afwisseling nodig. Het pakt de essentie makkelijk op uit de dingen en ziet toch ook snel het totaal. Het plaatst moeiteloos details in dat totaal. Rechtsom of linksom, het maakt niet uit, hij kan het. Hij werkt makkelijk samen, net zo makkelijk als alleen. Hij krijgt nu vooral extra taken erbij. Dat betekent dat hij nog meer kennis vergaart, maar of hij echt de diepte van het leven daardoor zal ervaren is de vraag. Dit kind leeft met concepten, ideeën en kan goed met de lineaire tijd omgaan.

Het andere kind ervaart juist te veel de diepte in te gaan en zou beter een beetje afstand kunnen nemen…
Zijn vermogen de wereld te spiegelen geeft hem eerder een depressieve houding dan een positieve, zolang de wereld is zoals hij is. Hij is deel van dat totaal, gaat er in op.
Ook de tijd zegt hem niets, die ervaart hij niet als lineair, maar alles loopt gewoon door elkaar heen. Luistert hij naar een verhaal over ridders in kastelen, dan is hij een ridder in een kasteel..

Beide jongens kunnen wel last hebben van overstimulatie, te veel prikkels zorgen voor stress. Stress is slecht voor opgroeiende kinderen. Hun hersenen reageren er niet echt goed op. Bovendien kunnen ze last krijgen van een slecht lichaamsbewustzijn.
Voor beide groepen is het dus belangrijk dat de omgeving kijkt naar de omstandigheden waarin ze leven. Is het erg druk in de klas? Lopen dingen door elkaar heen? Of is er juist te weinig inspiratie? Voor beide jongens is inspiratie erg belangrijk. Want als je je aandacht kunt focussen voel je je goed. Aandacht focussen gaat beter als je iets doet dat je inspiratie geeft.

Ook is het belangrijk dat ze allebei leren met hun boosheid om te gaan. En dat ze leren positieve dingen te denken over zichzelf en de wereld om ze heen, of de dingen die ze meemaken. Beiden maken kans zich een buitenbeentje te voelen in de groep. Van groot belang is het dat ze in zichzelf geloven en ook in de wereld waarin ze leven. Ze zullen verschil uitmaken, net als wij.

<SPAN style=”FONT-FAMILY: ‘Arial’,’sans-serif’; FONT-SIZE: 10pt”>Maar het allerbelangrijkst is het toch wel dat ze creatief mogen denken! Dat ze hun eigen unieke energie in de wereld mogen brengen. Langzamerhand begint het te dagen bij de volwassenen!

Ik wens je veel plezier deze geweldige zomer!

Sylvia van Zoeren


Sylvia van Zoeren

Sylvia van Zoeren – Alkmaar (NL)(klik om meer te lezen)

Sylvia van Zoeren is auteur van De Energy Switch De Zintuigenboom, hypnotherapeute – ze volgde een opleiding Neuro Linguïstisch Programmeren en Hypnotherapie – en werkt met gevoelige kinderen en volwassenen. Zeven jaar geleden startte ze haar fulltime praktijk, omdat ze een nieuwe weg in wilde slaan wat werk betreft.

www.de-praktijk.org

www.energyswitch.nl

Bekijk ook

Ik

Ik, de anderen en de wereld.

Betekent het eind der tijden soms: het eind van onze ongebreidelde materiële creatiekracht? De mens ervaart sinds een paar decennia een kracht in zich die kan maken (en breken). We gaan meer en meer inzetten op de positieve kracht. De negatieve kracht hebben we door en door leren kennen, denk aan de tweede wereldoorlog. Een culminatie van kwade energiëen werd daar zichtbaar!