Symbolic Gids Uw bron van informatie op uw persoonlijke ontdekkingsreis
Wanneer we terug in de boten stapten om terug te keren naar de andere kant van het meer en dat zal ik nooit meer vergeten, keek ik naar onze ongewone groep terwijl ik naar de pier liep. Religies van het Christendom, Moslims, Joden, Boeddhisten, Taoïsten, Chinto’s, Hindoes en veel meer. Allemaal tussen de oude stammen van Atlantis en het land van de lotus. Don Alejandro en de Maya ouderen zochten naar iets. Ik voelde dit in mijn hart. En wat het ook was, ze moeten het gevonden hebben tijdens de ceremonie, want ze vroegen ons om een andere ceremonie uit te voeren op een plaats ver weg van het Atalan meer. Een plaats die Tikal genoemd wordt, een oude tempel site in Guatemala die de kroonchakra vertegenwoordigt in het menselijk lichaam. De ingang naar het hoger bewustzijn.
The Maya of Eternal Time
Tikal is een majestueuze wereld van tempels waar ooit een stad rond deze hoofdtempels stond, die zich tientallen kilometers in alle richtingen uitstrekte. Het was een enorme stad die waarschijnlijk op zeker punt miljoenen Maya’s onderdak bood. Ik weet nog dat toen ik naar een kunstwerk van de stad keek, hoe het er waarschijnlijk uitzag toen het nog levend was en dat het er uitzag als een stad van een ver afgelegen toekomst. Een ruimtetijd, niet vanuit het verleden en niet zoals moderne mensen denken dat vanuit een primitieve stam komt. De Maya’s zeggen dat voordat ze in Atlantis kwamen, ze afkomstig waren van de sterren. En wanneer je Tikal ontdekt in de vroege jaren 90 en dit allemaal zag, zou je het misschien gaan geloven.
We volgden Don Alejandro en de Maya ouderen naar een hoog gelegen plaats voor een ceremonie die daar duidelijk al ontelbare keren was uitgevoerd. En opnieuw begonnen ze met traag en nauwkeurig de structuur van de Maya vuurceremonie te herscheppen. Dit duurde zoals voorheen weer een uur. Enkel de voorbereiding vóór het vuur werd aangestoken. Eerst scheen het alsof ze de eerste ceremonie herhaalden, maar de atmosfeer begon traag te veranderen. Elke keer als Don Alejandro zijn armen naar boven stak, tussen deze enorme bomen waar we ons tussen bevonden, gierde de wind daardoor en rondom ons. Het was vrij dramatisch. En na ongeveer tien keer begonnen we het al te verwachten. Hij hief zijn armen op en we wachtten slechts tot de wind begon te waaien. Dan begon het licht te veranderen en de stralen licht begonnen door de takken en de bomen te snijden en gaven ons het gevoel, dat we ons in een oude kathedraal ergens in Zuid-Frankrijk bevonden. Als toeristen die keken en merkten dat ze niet konden weggaan, het was zo betoverend. Het was een schoonheid in die ceremonie.
Maar ik voelde dat Don Alejandro en de ouderen nog opnieuw naar iets zochten en wachtten. Ik kon er niets aan doen. Ik voelde het in mijn hart maar kon niet zeggen wat het was. Ik voelde dat ze naar tekens zochten zoals de arend waar we daar straks over praatten. Dat kon enkel komen van Pacha Mama of Moeder Aarde. Geen menselijk wezen kon deze uitkomst bepalen of beïnvloeden, het moest van Moeder Aarde komen. Wat die tekens ook waren, ze moeten verschenen zijn, want we werden gevraagd om verder te gaan. De Maya ouderen namen ons mee naar een andere tempel, enkele afgelegen tempels. Eén waar ik nog nooit van gehoord had en zeker niet gezien. Maar toen ik ze eenmaal zag, kon ik niet begrijpen dat de wereld het bestaan niet van kende. Ze waren verbluffend en bezaten een diepe kracht in de aarde. Maar hier deden we geen ceremonie zoals in die andere plaatsen. Don Alejandro wilde enkel dat we ze ervoeren of misschien dat de energieën van de tempels ons zouden ervaren.
Lees verder in deel 9
Bron: Galacticchannelings
