Dit gebeurt er als we vergeten dat het denken bedoeld is om ons te dienen en gaan toestaan dat het ons leven bepaalt. Het hoofd zit vol automatismen, de mond raast en tiert en de hele omgeving wordt verontreinigd door deze fabriek van argumenten en meningen. ‘Maar wacht eens even’, zeg je. ‘Het denken maakt ons tot mensen, het is de bron van alle vooruitgang, van alle grote waarheden’. Als je dat gelooft, doe dan eens het volgende experiment: ga in je kamer zitten met de deur dicht, zet een bandrecorder aan en geef jezelf de vrijheid alles te zeggen wat je ‘aan je hoofd’ hebt. Als je echt alles eruit laat komen zonder het te censureren of te veranderen, zul je versteld staan van de hoeveelheid rotzooi die eruitspuit.
De Schildknaap van Wolken vertelt je dat er ergens iemand vastzit ‘in zijn hoofd’. Kijk eens goed; weet je zeker dat jij het niet bent?
Dit is de situatie waarin je hoofd verkeert: ik zie fietssturen en pedalen en vreemde voorwerpen die je overal vandaan hebt. Zo’n klein hoofd… en geen leefruimte! En die rotzooi blijft maar ronddraaien in je hoofd; je hoofd blijft maar spinnen en weven – het houdt je bezig. Sta er eens bij stil wat voor gedachten er allemaal door je hoofd spelen.
Ga op een dag eens zitten, doe je deur op slot en schrijf een half uur lang op wat zich in je hoofd afspeelt. Dan zul je begrijpen wat ik bedoel en je zult versteld staan wat er allemaal in je hoofd gebeurt. Het blijft op de achtergrond, maar het is er altijd, het hangt als een wolk om je heen. Door die wolk kun je de werkelijkheid niet kennen; de spirituele waarneming valt buiten je gezichtsveld. Die wolk moet je laten gaan. En je hoeft alleen maar te besluiten dat je ervan af wilt; dan verdwijnt ze meteen. Jij klampt je eraan vast – de wolk interesseert zich niet voor jou, bedenk dat wel.
(Uit: The sun rises in the evening, hoofdstuk 9)