Symbolic Gids Uw bron van informatie op uw persoonlijke ontdekkingsreis
Devotie is een manier om volledig met het bestaan te versmelten. Het is geen pelgrimstocht, het is gewoon het uitwissen van alle grenzen die je scheiden van het bestaan: het is een liefdesverhouding.
Liefde is een versmelting met iemand anders, een diepe verbondenheid van twee harten en wel zo diep dat twee harten in dezelfde harmonie beginnen te dansen. Hoewel het twee harten zijn, is er één harmonie, één muziek, één dans. Wat liefde is voor individuele mensen, is devotie voor een afzonderlijke mens en het hele bestaan. Die mens danst in de golven van de oceaan, in de boomtakken die in het zonlicht dansen, hij danst met de sterren. Zijn hart geeft antwoord op de geur van de bloemen, het lied van de vogels, de stilte van de macht.
Devotie is de dood voor de persoonlijkheid. Wat sterfelijk aan je is, laat je eigener beweging vallen; alleen het onsterfelijke blijft, het eeuwige blijft, het onvergankelijke blijft. En uiteraard kan het onvergankelijke niet gescheiden worden van het bestaan dat onvergankelijk is, dat altijd blijft voortduren, dat geen begin en geen eind kent. Devotie is de hoogste vorm van liefde.
Je weet dat Jezus heeft gezegd: `God is liefde.’ Een vrouw zou gezegd hebben: `Liefde is God.’ God komt op de tweede plaats, hij is een verstandelijke hypothese. Maar liefde is een werkelijkheid die in elk hart klopt.
We kennen mensen als Meera… Het is alleen maar heel moedige vrouwen gelukt onder het repressieve maatschappelijke systeem uit te komen. Het is Meera gelukt omdat ze een koningin was, al heeft haar eigen familie haar willen doden omdat ze op straat danste en zong. De familie duldde dat niet. Vooral in India, en in Rajasthan, wordt de vrouw zwaar onderdrukt. En een vrouw van de schoonheid van Meera, die op straat danste onder het zingen van vreugdeliederen…
Er stond een tempel in Vrindavan, de stad waar Krishna had gewoond. Te zijner ere was daar een grote tempel gebouwd en geen vrouw mocht die tempel binnengaan. Vrouwen mochten zich wel buiten ophouden om de treden van de tempel aan te raken. Zij zagen nooit het beeld van Krishna binnen in de tempel, omdat de priester onvermurwbaar was. Toen Meera bij de tempel kwam, werd de priester bang dat ze naar binnen zou gaan.
Twee mannen met getrokken zwaard waren bij de poort geplaatst om Meera de toegang te beletten. Maar toen zij daar aankwam — mensen als zij zijn zo iets uitzonderlijks, zo’n geurige bries, zo’n prachtige dans, zo’n mooi lied dat verwoordt wat niet te verwoorden valt — vergaten die twee gewapende mannen waarom ze daar stonden en kon Meera de tempel binnendansen. Het was het uur waarop de priester zijn eredienst voor Krishna hield. Toen hij Meera zag, liet hij de schaal met bloemblaadjes uit zijn handen vallen.
Hij was ontzettend kwaad en zei tegen Meera: `U hebt een regel van honderden jaren geschonden.’
Zij zei: `Welke regel?’
De priester zei: `Geen vrouw mag hier komen.’
En weet je wat zij antwoordde? Dat noem ik lef… Meera zei: `Hoe bent u dan hier binnengekomen? Behalve de Allerhoogste, de Geliefde, is iedereen een vrouw. Denk je dat er twee mannen in de wereld zijn, jij en de Allerhoogste? Houd toch op met die onzin.’ En gelijk had ze. Een vrouw die een en al hart is, ervaart het bestaan als haar geliefde. En het bestaan is één.
