Kelp is een zeewier; het valt onder de zeegroenten. Kelp staat bekend als belangrijke bron van natuurlijke jodium. Dat is een meer gezonde soort jodium dat synthetisch jodium welke aan keukenzout en supermarktbrood wordt toegevoegd. Jodium is een belangrijke stof om de werking van de schildklier te ondersteunen. Naast jodium zitten er allerlei belangrijke mineralen, vitaminen en sporenelementen in kelp. De Latijnse familienaam van kelp is laminaria.
Kelp, gezonde voeding
Kelp is een onder water groeiende, bruine, eetbare zeealg die vooral wordt geproduceerd in China en Japan. Ook in de Russische keuken wordt kelp gegeten. Het is voornamelijk een ideale saladegroente. Kelpsalades zijn een heerlijke en voedingsrijke bron voor het lichaam. In het algemeen is het goed tegen vermoeidheid en voor het immuunsysteem. Door kelp te eten houd je kwaaltjes en ziekten buiten je lichaam. Kelp heeft antibacteriële eigenschappen wat inhoudt dat het de vorming van ziekmakende bacteriën tegen gaat.
Vitamine K in kelp
Kelp is een bescheiden bron voor plantaardige proteïne maar er zitten erg veel vitaminen en mineralen in. In 100 gram kelp zit 63% van de Aanbevolen Dagelijkse Hoeveelheid (ADH) vitamine K. Deze vitamine wordt soms in synthetische vorm voorgeschreven aan alzheimerpatiënten maar de natuurlijke variant is nog beter. Het helpt degeneratieve hersenontwikkelingen een halt toe te roepen. Daarnaast is vitamine K een onmisbare factor in de botopbouw. Met andere woorden: het is niet mogelijk om sterke botten te krijgen zonder vitamine K. Bovendien voorkomt vitamine K dat zachte weefsels in het lichaam verkalken, is het een belangrijk regulerend middel in bloedstollingsprocessen en kan het herstelprocessen in weefsels van het bloed, de ogen, de nieren en de lever op gang brengen.
Vitamine B11 in kelp
Kelp bevat nog veel meer nutritieve elementen. Behalve vitamine K zit er een grote hoeveelheid vitamine B11, in België en veel Engelstalige landen wordt deze vitamine B9 genoemd. Per 100 gram bevat kelp 45% van de ADH aan B11. Het is ook bekend onder de naam foliumzuur. Vitamine B11 gaat onder andere DNA-mutatie tegen en is een extra beschermingsfactor voor mensen met een B12-tekort, wat voornamelijk onder invloed van medicijngebruik gebeurt. Ons lichaam maakt namelijk zelf B12 aan maar synthetische medicijnen veranderen de darmflora waardoor we geen B12 meer aanmaken. B11 kan sommige functies van B12 overnemen.
Overige vitaminen in kelp
Panthoteenzuur of B5 zit met 13% van de ADH in kelp. Hetzelfde percentage geldt voor vitamine B2. Vitamine E zit met 6% van de ADH in een ons kelp en vitamine C en B1 zijn vertegenwoordigd met een percentage van 4%. Verder zit in kelp nog 3% van de ADH aan niacine of B3. Dat mogen kleine percentages lijken maar het is goed om te weten dat de werking van vitaminen elkaar versterkt, en dat er eveneens een synenergetische werking is met mineralen en flavonoïden. Bovendien eten we veel meer dan 100 gram voedsel per dag.
Magnesium in kelp
Er zit een prachtige hoeveelheid en verscheidenheid aan mineralen in deze onvolprezen zeegroente. Het meest bevat het magnesium, namelijk 34% van de ADH. Magnesium gaat onder andere hoge bloeddruk tegen; het kan in deze zelfs als medicijn werken. Uit Amerikaans onderzoek uit 2009 blijkt dat magnesium hoofdpijn kan tegen gaan. In het algemeen is magnesium goed voor de energiehuishouding, spierfuncties en zuurstofopname. Vooral topsporters en mensen die zichzelf uitputten kunnen door magnesiumtekort sneller ziek worden. Regelmatig kelp eten kan goed van pas komen als je regelmatig je lichaam uitput.
Mineralen in kelp
Overige mineralen die in kelp zitten zijn: ijzer(22%ADH), calcium(17%ADH), natrium(16%ADH), zink(13%ADH), mangaan(10%ADH), fosfor(6%ADH) en kalium(2%ADH). Zoals je ziet zijn de mineralenpercentages nog hoger dan de vitaminenpercentages. Dat is logisch omdat kelp in zee groeit en de zee een bron is van alle beschikbare mineralen voor de mens. Kelp is een zeer gezonde zeegroente.
Kelp tegen schildklierproblemen
In kelp zit een grote hoeveelheid jodium, zoveel dat je het medicinaal zou kunnen gebruiken. In academische ziekenhuizen wordt jodium gebruikt om:
een vergrote schildklier mee te verkleinen
een te snel werkende schildklier mee te genezen
restjes van tumors te verwijderen na een een verwijdering van een tumor.
Wanneer je last hebt van je schildklier zou je ervoor kunnen kiezen om voortaan regelmatig kelp te eten; dan zorg je op een natuurlijke manier voor voldoende jodium waardoor je schildklier zich kan herstellen. Het voordeel daarvan is dat je natuurlijke jodium gebruikt en niet het synthetische jodium wat reguliere artsen voorschrijven.
Pas op met de dosis kelp!
Het is zo dat in kelp veel meer jodium zit dan de geneeskrachtige dosis die men in een ziekenhuis voorschrijft. Er is een enkel geval bekend van iemand die een teveel aan kelp innam, bijvoorbeeld door het consumeren van kelp in de vorm van salade of kelpthee. Daarom is het van belang om met een fytotherapeut te overleggen. Wanneer je van jezelf weet dat je aanleg hebt voor een vergrote schildklier door jodiumtekort, kun je ervoor kiezen om eenmaal tot tweemaal per week kelp te eten, of twee- tot driemaal per week een kopje kelpthee te drinken. Samen met andere voeding krijg je in dat geval genoeg jodium binnen om geen schildklierproblemen te verkrijgen. Een teveel aan jodium kan namelijk overactieve schildklier veroorzaken, terwijl de juiste verhouding aan kelp een overactieve schildklier kan genezen.
Kelp tegen lipidenperoxidatie
Uit Japans onderzoek uit 1991 blijkt dat langdurige inname van een kleine hoeveelheid kelp (rond de 15 gram per dag), de lever helpt om vervetting tegen te gaan. Lipidenperoxidatie, wat de oorzaak is van vele ziekten, wordt tegen gegaan door kelp. Lipidenperoxidatie is aantasting van vetweefsel door vrije radicalen waardoor allerlei ontstekingen kunnen ontstaan. Lipidenperoxidatie kan celmembranen aantasten waardoor uiteindelijk celmutatie kan ontstaan en de lichaamscel wordt omgevormd in een kankercel.