De onopvallende knollen…
Er was eens een koopman die op reis was gegaan naar verre vreemde landen, toen hij terugkwam had hij vele prachtige geschenken meegebracht. Zijden en fluwelen stoffen, edelsmeedwerk, juwelen en geurige kruiden. Voor iedereen in het gezin had hij een apart geschenk.
Maar aan zijn vrouw gaf hij een zakje, dat er weliswaar heel gewoon uitzag, maar dat voor hem het kostbaarste was wat hij had kunnen vinden.
‘Dit moet je goed bewaren’, sprak de koopman tot zijn vrouw, ‘want men zegt dat dit zakje de toekomst kan voorspellen. Het zal ons verkondigen wanneer de Koning der Wereld tot ons komt.’
De vrouw verbaasde zich; ze legde haar oor tegen de grove stof, of zij ook iets hoorde, maar nee, er klonk geen stem en verder ook geen enkel ander geluid. Zo af en toe pakte zij het zakje nog eens op en keek er onderzoekend naar, maar er was echt niets buitengewoons aan te zien.
Toen haar man ten slotte weer op reis was gegaan, nam zij het zakje mee, sloop naar het bos en maakte het snel open, nadat ze om zich heen gekeken had of er niemand in de buurt was.
Ze keek in het zakje en wat zag ze daar? Een paar heel gewone knolletjes, kleine onopvallende knolletjes!
‘Is dat het hele geheim?’riep de vrouw teleurgesteld uit. Ze schudde het zakje leeg aan de rand van de weg.
Toen keerde ze naar huis terug. Nu lagen de onopvallende knolletjes langs de weg en waren blootgesteld aan weer en wind. Langzamerhand werden ze met aarde en zand bedekt.
Op weg naar Bethlehem kwamen Jozef en Maria ook juist door dit bos. Toen bleek dat de koopman gelijk had gehad: toen Maria eraan kwam sprongen de knolletjes open voor haar voeten en er verschenen kleine, witte bloemen, die zo straalden alsof de weg met sterren was bezaaid.
Tot op de dag van vandaag bloeien deze bloemen met Kerstmis en kondigen zo de komst van het Kerstkind aan.
Daarom worden ze kerstrozen genoemd.
Ik wens u fijne feestdagen toe met een bloemengroet Marjanne Huising.
Bron: Het licht van de lantaarn (een adventskalender in verhalen) van Georg Dreissig.