Kinderen maken hun eigen land


Dit grote avontuur begon eind 1991 met één heldere droom.

Op een dag droomde de schrijver Hein van Elteren over twee kinderen van zeven, Jenny en Ralf, die zich allebei nogal eenzaam en onbegrepen voelen. Wanneer ze elkaar ontmoeten beginnen er wonderlijke dingen te gebeuren. Ze zien kleuren bij elkaar, kunnen samen praten in hun hoofd en herinneren zich dat ze ooit eerder geleefd hebben, als zusje en broertje. Als de een pijn heeft, voelt de ander die pijn ook en kan hem wegnemen. En ze verlangen soms (terug) naar een paradijselijke wereld, waarin alle mensen vrienden met elkaar en met de natuur zijn.

Over die droom schreef Hein achter elkaar een boek: Kleuren in de lucht. Ralf en Jenny gaan op avontuur in die nieuwe wereld. Dat is soms erg lastig en soms heel leuk. Geleidelijk ontdekken ze hoe ze het beste om kunnen gaan met hun grote gevoeligheid. Daarbij krijgen ze hulp van allerlei natuurwezens. En… er blijken méér kinderen zoals zij te zijn, ook een soort broertjes en zusjes.

Ze vieren al met hun zessen vakantie op een nieuwetijdscamping in Zuid-Frankrijk. Op een nacht met volle maan ontmoeten ze in het bos een heleboel elfen, aardmannetjes en andere natuurwezens, die vertellen over een groot plan om de aarde weer mooi en heel te maken. Alle mensen kunnen meehelpen, vooral dromerige gevoelige kinderen met veel fantasie en goede ideeën. Zo open eindigt het verhaal.

Het leek ‘alleen maar’ een mooie droom. Echter, toen het boek in de winkels lag, begon Hein brieven van kinderen te krijgen. Zij herkenden zich sterk in het verhaal en wilden graag weten hoe het verder ging!

Hein bedacht een originele manier om met een aantal van die kinderen een vervolgboek te maken. Iedereen verzint eerst een leuke rol voor zichzelf. Mens, dier, geest of elf, het maakt niet uit. Het basisverhaal zit zo in elkaar dat het zich in alle mogelijke tijden en werelden af kan spelen. Samen bedenken de schrijvers avonturen waar hun karakters allemaal in voorkomen, plus natuurlijk Jenny, Ralf en hun vriendjes. Op een of andere manier hebben alle spelers elkaar nodig om de avonturen tot een goed einde te brengen.

Zo ontstonden Het grote kleurenspel (1998), Dromen van de Tijdgrot (2001), en sinds 2004 is een nieuwe groep kinderen bezig aan deel 4: De reis naar Kinder-Avonturenland.

De boeken kunnen (voor)gelezen worden als spannende romans over tijdpoorten, duistere wezens, oorlogen, magische krachten… alles wat eigen-wijze gevoelige kinderen tegenwoordig bezighoudt. Er is ook een diepere laag. Hier en daar tref je geleide fantasieën aan, bedoeld om je meer bewust te worden van je eigen wensen en krachten. Ook zijn er blanco kaders om zelf tekeningen te maken, en open vragen, waardoor je als lezer nog actiever bij het verhaal betrokken raakt.

Dat is nog niet alles. Door zijn dromen te volgen heeft Hein namelijk een hele ontwikkeling doorgemaakt.
In 1997 was hij medeoprichter van stichting Platform Nieuwetijdskinderen, als kunstenaar in een groep met ouders, alternatieve therapeuten en leerkrachten. Van hen hoorde hij dramatische verhalen over tienduizenden kinderen die al jong problemen kregen door hun grote gevoeligheid en/of begaafdheid. De huidige snelle prestatie- en consumptiemaatschappij, met haar vele commerciële door volwassenen bedachte prikkels en trends, is vaak niet de meest ideale plek om in alle rust je talenten te ontwikkelen. Juist hooggevoelige kinderen raken gemakkelijk in de knel, als zij in (school)structuren en kaders geperst worden waarin ze te weinig zichzelf kunnen zijn.

Het Platform Nieuwetijdskinderen pleitte voor een geheel nieuwe benadering van kinderen in de samenleving.
Sinds die tijd zetten steeds meer mensen zich met hart en ziel in voor hooggevoelige intuïtieve kinderen, bijvoorbeeld als spiritueel therapeut of binnen een Iederwijsschool. Dit is in het algemeen een zeer positieve ontwikkeling.

Toch bleef Hein het gevoel houden dat het belangrijk is het initiatief nog meer bij de kinderen zelf te leggen. Immers, volgens vele berichten beschikken steeds meer kinderen over een heel hoog bewustzijn. Allerlei denkpatronen, egoprojecties en oude angsten waar veel volwassenen nog mee worstelen, zijn deze kinderen al voorbij. Zodra zij de kans krijgen samen te zijn in een vrije, natuurlijke en tegelijk veilige, goed gestructureerde omgeving, kunnen er prachtige dingen gebeuren.

Dit is de basisfilosofie van project Een permanent Kinder-Avonturenland.

Het doel is: een multifunctionele woonwerkgemeenschap annex opvang- en vakantiecentrum. Het basisplan zal ontwikkeld worden door een aantal heel geïnspireerde Kinderbouwers (ca. 7-12 jaar). Verder kunnen zij goed omgaan met hun sterke gevoeligheid en praten ze liefst uit zichzelf al over het leven in een groep. In ieder geval willen ze graag meespelen in dit avontuur. In een intensief, creatief en vooral ook leuk proces ontwikkelen ze zich samen tot een stabiele Kinderplangroep. Ondertussen ontwerpen ze geleidelijk aan hun eigen Kinder-Avonturenland en beginnen het ook zelf te besturen, voorzover ze dat willen en al kunnen.

Dit alles gebeurt aan de hand van drie kernvragen:

1)Hoe willen jullie het liefste leven?

2)Wat hebben jullie echt nodig?

3)Wat kunnen gevoelige kinderen die het moeilijk hebben het beste doen om weer sterk en blij te worden?

De Kinderplangroep wordt actief ondersteund door enthousiaste betrouwbare volwassenen. Zowel (de eigen) ouders als mensen die vanuit een andere achtergrond graag en heel goed met eigen-wijze gevoelige kinderen omgaan. Dit kan op allerlei manieren.

Het doel is namelijk een centrum met meerdere functies:

A)Er woont permanent een kerngroep van enkele tientallen kinderen, ouders en helpers, die het Kinder-Avonturenland samen runnen;

B)Er is een opvangmogelijkheid voor kinderen die in de ‘gewone’ wereld vast (dreigen te) lopen door hun grote gevoeligheid. Zij verblijven, bijvoorbeeld op verwijzing van een arts of schoolpsycholoog, een tijdlang in het centrum, liefst samen met hun ouder(s), net zolang tot ze sterk en blij genoeg zijn om terug de maatschappij in te gaan;

C)In de schoolvakanties zijn er avontuurlijke, creatieve en spirituele kampeerweken voor kinderen en ouders.

Dit alles vraagt natuurlijk om een groot terrein, of meer plekken, als de opzet aanslaat. Er wordt gezocht naar ruime beschutte terreinen met bos en zwemwater, waar grotere groepen in harmonie met elkaar en de natuur kunnen leven. Afhankelijk van de wensen van de kinderen en de locale omstandigheden, kunnen er vele faciliteiten zijn. Een of meerdere wooneenheden, een camping, (moes)tuinen, ateliers, een school, een workshoplokaal, een holistisch gezondheidscentrum, een gastenverblijf, sport- en speelgelegenheden, stallen enz. Allemaal maximaal afgestemd op de ideeën en behoeften van de doelgroep. Gemaakt van organische materialen; zonder gebruik van schadelijke stoffen.

Als totaalbeeld kun je denken aan een min of meer zelfvoorzienende ecologische gemeenschap, die actief contact maakt met de omgeving. Immers, de meeste kinderen zullen er niet permanent wonen. De overgang tussen ‘binnen’ en ‘buiten’ dient duidelijk en veilig te zijn en tevens vloeiend, in het belang van zowel de kinderen zelf als de maatschappij waarin zij straks hun ontwikkelde talenten in praktijk gaan brengen, bijvoorbeeld als kunstenaars, uitvinders, genezers, bezielde sociaal werkers en/of heel bewuste ouders. Grote kans in elk geval dat zij zichzelf en de wereld later echt iets te bieden hebben, anders dan na veel gangbare behandelingen met therapie en medicijnen.

Wellicht maakt een Kinder-Avonturenland deel uit van een groter geheel, bijvoorbeeld een ecodorp, waarin alle leeftijden vertegenwoordigd zijn.

Dit project wordt binnen Kinder-Avonturenland al jaren voorbereid. Onlangs is er een groepje Kinderbouwers van start gegaan op het prachtige landgoed Rhederoord bij Arnhem (NL). De bedoeling is dat deze kinderen samen hun eigen ideale land gaan ontwerpen en, in de vorm van een rollenspel, ook zelf besturen. De plannen die zij maken, kunnen ongetwijfeld goed van pas komen, zodra er echt een terrein beschikbaar komt waar het project gerealiseerd kan worden.

De Kinderbouwers worden begeleid door Hein van Elteren en Marien Faasse, eco-architect en een van de pioniers van het duurzame bouwen in Nederland en Vlaanderen.

Er is nog plaats voor nieuwe enthousiaste avontuurlijke Kinderbouwers.

Ook zijn er plannen voor bijeenkomsten op andere plaatsen, ook in Vlaanderen.

Speel jij ook mee? Je bent van harte welkom!

Bel of mail Hein (+31 246 843 736 / hein@kial.nl) voor de nieuwste ontwikkelingen en een uitnodiging voor de volgende bijeenkomst.

Tot slot de motivatie van Renate, moeder van Julian (8), hoogbegaafd, hooggevoelig, met diagnose Asperger (aan autisme verwant):

“Ik doe mee omdat ik anderhalf jaar geleden naar het universum heb geroepen: ‘Er moet toch iemand voor deze kinderen opstaan.’ Via internet kwam ik in aanraking met dit project en de boeken. Ik werd tot tranen toe geroerd. Ik zie het ook als opdracht mensen een stukje wakker te maken, naar het onderwijs toe; over kinderen die autistisch zijn, hechtingsproblemen hebben enzovoorts. Dat deed ik al op de basisschool, anderhalf jaar geleden; toen was de tijd nog niet rijp. Nu voelt de trilling heel anders.”

Tot speels in Kinder-Avonturenland!

Hein van Elteren

Er wordt nog steeds geschreven aan het nieuwe boek De reis naar Kinder-Avonturenland

In de loop van 2009 zal het gaan verschijnen.


hein van elterenHein van Elteren werkt vooral met en voor hooggevoelige kinderen. Kleuren in de lucht (Akasha, 1993), zijn eerste boek, schreef hij zelf. Daarna begon hij met een aantal kinderen het verhaal verder te verzinnen en sinds 2004 schrijft hij met een nieuwe groep aan De reis naar Kinder-Avonturenland, al het vierde boek. In 1997 was hij een van de oprichters van Stichting Platform Nieuwetijdskinderen.
Nu werkt hij met en voor kinderen als kunstenaar, niet als therapeut of onderwijzer.
Website: Kial– E-mail: hein@kial.nl Tel +31 246 843 736

Bekijk ook

Kristalkinderen - Kinderen van de Nieuwe Aarde

Kristalkinderen – Kinderen van de Nieuwe Aarde

Wie zijn ze ? Laten we om te beginnen het onderscheid maken tussen de kristalkinderen en de indigo-kinderen. Er is al een heleboel geschreven over de indigo’s, over de kristalkinderen is er daarentegen weinig gepubliceerd.