Home => Lichaam & Geest => Parapsychologie => Ontwakend bewustzijn => Hooggevoeligheid en de zin van zingeving.

Hooggevoeligheid en de zin van zingeving.


In een Nederlandse krant stond de afgelopen maand een gruwelijk bericht: in een container met antidepressiva voor kinderen was een giftige stof ontdekt. Zeecontainers worden ontsmet met middelen die bepaald niet ongevaarlijk zijn. De aandacht in dit artikel leek te gaan naar het ontsmettingsmiddel dat tijdens een steekproef was ontdekt. Mijn aandacht ging onmiddellijk iets verder: een container vol antidepressiva voor kinderen! Hoeveel pillen zijn dat dan wel niet?

Ik moest denken aan een interview met psychiater Buitelaar begin dit jaar dat ik volgde op de autoradio. Buitelaar is lid van een commissie die behandelrichtlijnen voor psychiaters vaststelt. Journalisten van het dagblad Trouw ontdekten dat Buitelaar ook gelieerd is aan de farmaceutisch industrie. Hij stelde naar aanleiding van hun kritische vragen dat het gebruik van Prozac (fluoxetine) weliswaar niet de beste oplossing is voor behandeling van depressies bij kinderen, maar wel het beste dat voorhanden is. Bovendien was gebleken dat de beoogde werking binnen 2-3 maanden een feit was. Kregen de kinderen slechts gedragsondersteunende therapie dan duurde het 5 tot 6 maanden voor hetzelfde resultaat was geboekt. Het duurt wat langer, en het kost meer moeite, en in onze samenleving is die moeite voor een kind kennelijk te veel.

Amfetamine in plaats van zingeving.

Ritalin heeft ook een twijfelachtige reputatie. De stof werkt net als bij alle andere psychofarmaca volgens de behandelaars direct in op het gedrag. Ik zou liever zeggen: de stof werkt direct in op het gevoelige breinweefsel van jonge kinderen. En het gedrag wordt daardoor beïnvloed. Wat op termijn het effect ervan is op het brein van kinderen is ongewis. Ritalin een amfetamine-achtig medicijn. Ritalin werkt zeer kort, en kan als de stof is uitgewerkt juist voor versterking van druk gedrag zorgen. Het middel is zeer moeilijk te doseren, omdat gebleken is dat de receptie per persoon nogal uiteenloopt. Ook werkt de stof minder goed als er veel vitamine C wordt gebruikt of als er thee wordt gedronken. Depressies, vijandigheid en zelfmoordgedachten zijn als bijwerking gemeld.

In de biologische psychiatrie is nu nog weinig ruimte voor zingeving. In een interview in Vrij Nederland vorig jaar vertelde Rene Kahn, gezaghebbend psychiater met vele boeken op zijn conto, dat zingeving niet thuis hoort in de psychiatrie. Kahn is groot voorstander van medicatie. In een televisie interview met Pauw en Witteman zei hij ooit dat stress de oorzaak van de meeste depressies is, en dat Seroxat, Prozac en dergelijke, goede middelen zijn om deze depressies te behandelen. Kahn was uitgenodigd omdat juist een persbericht was uitgegaan over de extreme toename van gebruik van anti-depressiva. Het was jammer dat Witteman afhaakte op dat punt: hij had eigenlijk nog maar één vraag hoeven stellen. Is het dan niet veel beter om de stress aan te pakken?

Wat is er toch mis in onze samenleving dat zoveel kinderen en volwassenen deze middelen voorgeschreven krijgen?

Ik vermoed dat het gebrek aan veiligheid en liefde, en de scheiding tussen winnaars en verliezers er de oorzaak van zijn, maar ik heb nog nergens een wetenschappelijk onderzoek kunnen ontdekken dat hierover gaat. Waarschijnlijk zal dit ook niet onderzocht worden; onderzoeken op universiteiten worden vaak betaald door de industrie. De vraag die gesteld wordt aan wetenschappers zal hierdoor worden beïnvloed. Daar komt bij dat het lastig is om geluk en gevoel feitelijk te kaderen: het is voor iedereen immers een unieke ervaring. De onderzoekmethoden die bij Geesteswetenschap worden gebruikt zijn daardoor niet waterdicht.

Zingeving als medicijn.

Gelukkig las ik later dat een gezondheidsinstelling bij mij in de buurt lessen filosofie en zingeving gaat geven aan verslaafden. Ik vermoed dat zingeving veel narigheid kan voorkomen.

Als we de leegte kunnen vervullen door zin te geven aan ons bestaan, zal onze zoektocht naar instant invulling minder van belang zijn.

Als kinderen leren zin te geven aan hun bestaan, zou dat helpen?

Als ze zich niet zouden hoeven aanpassen aan onze huidige absurde maatstaven, maar de vrijheid krijgen om zichzelf te ontdekken en in alle rust zouden leren keuzes te maken die bij ze passen, zou dat schelen?

Bernard Lievegoed, de antroposofische geesteswetenschapper, zei ooit dat het een misdaad is om kinderen en adolescenten te dwingen voor hun twintigste een beroepskeuze te maken. Ik merk dat ik het steeds meer met hem eens ben.

Vooral jongens hebben het volgens mij moeilijk op dit moment. Gevoelige jongens voldoen vaak niet aan onze eisen, ze zijn kwaad, of juist dromerig en krijgen vaak te horen dat ze het niet goed doen. Ze zien hun vaders, gebukt onder het juk van de veeleisende materialistische samenleving en vragen zich misschien wel af: is dit mijn voorland? Hoe gaat dat me lukken? Dat wil ik niet! Hun instinctieve reactie is weerstand.

Verslaving en trance.

Gebrek aan zingeving, veiligheid en liefde leveren angst en een gevoel van afgescheidenheid op. Verslaving loert om de hoek, om jezelf te verdoven ga je op zoek. Televisie, internet en games zijn de nieuwe verdovingsmiddelen. De beeldcultuur is mijns inziens bepalend in de ontwikkeling van leer- en gedragsstoornissen. Te veel beelden zorgen voor een infarct in de verwerking van prikkels in het brein, en er is bovendien sprake van tranceverschijnselen als je naar de tv kijkt of een game speelt. Tijdens zo’n trance, ga je ‘uit je lichaam’. Je bent juist dan kwetsbaar voor invloeden van buitenaf, maar ook wordt je subliminaal (onbewust) beïnvloed door de informatie die je tot je neemt. De trance zorgt ervoor dat je geen eigen keuzes meer maakt. Ze worden voor je gemaakt.

Volgens mij is je ontspannen en gelukkig voelen pas mogelijk als je je leven in eigen hand neemt en dit niet overlaat aan anderen. Kinderen zijn dit aan het leren, maar ook veel volwassenen zijn nog te kwetsbaar omdat ze alles aan anderen overlaten.

Hooggevoelige volwassenen en kinderen hebben vaak last van stress. En waarschijnlijk ook meer kans op verslaving. De overprikkeling van hun hersenweefsel zorgt daarvoor. De amygdala, een klein amandelvormig kliertje in het centrum van het hoofd raakt steeds overprikkeld en dat levert angstgevoelens op. Dopamine, endorfine, serotonine, het zijn neurotransmitters in ons brein, die we zelf creëren (of niet) die invloed hebben op onze stemming. Stress zorgt voor een infarct in de overdracht van deze stoffen. Stress is een gevolg van negatieve gedachten, een negatieve kijk op de wereld of op jezelf of door constante overprikkeling.

Een jongetje van acht jaar in mijn praktijk krijgt sinds kort Ritalin. Na een lange periode van twijfel hebben zijn ouders er toch voor gekozen hem dit te geven. Hij werd inderdaad rustig en aangepast. Op school leverde het een zucht van opluchting op. Maar toen ik hem ontmoette voelde ik zijn depressie en intense vermoeidheid. Ik heb het moeten loslaten, met pijn in mijn hart. Want iedereen maakt eigen keuzes, ook zijn ouders hebben er recht op. Toch heb ik sterk het gevoel dat ze met hun rug tegen de muur stonden en min of meer gedwongen werden deze keuze te maken.

Wat te doen?

Een tip voor de lezer van dit artikel (waaronder waarschijnlijk veel moeders) is: ga op zoek naar jezelf en je eigen waarheid. Vind uit wat voor jou belangrijk is. Word assertief en probeer eigen meningen te formuleren. Maak zelf je eigen leven op orde en zoek naar zingeving. Stap uit je slachtofferrol en leer je kinderen dat onaangepast gedrag niet altijd verkeerd is. Integendeel: rebellen hebben vaak voor een verandering in de geschiedenis gezorgd.

De mens heeft een enorme scheppende kracht in zich die gaat werken zodra je voor je eigen pad kiest. Juist op micro niveau leidt rebels denken tot positieve verandering.

Overigens werd deze week bekend dat de Europese commissie de farmaceutische industrie uitsluitsel wil laten geven over de bijwerkingen van ADHD medicijnen. Het resultaat van een dergelijk onderzoek wordt pas over een jaar of zes verwacht. De vraag is nu dus: wachten we daarop of niet?

Ik wens je alle goeds,

Alkmaar

Juli 2009

Sylvia van Zoeren

www.wijzemoeders.nu

www.energyswicth.nl

Bekijk ook

Ik

Ik, de anderen en de wereld.

Betekent het eind der tijden soms: het eind van onze ongebreidelde materiële creatiekracht? De mens ervaart sinds een paar decennia een kracht in zich die kan maken (en breken). We gaan meer en meer inzetten op de positieve kracht. De negatieve kracht hebben we door en door leren kennen, denk aan de tweede wereldoorlog. Een culminatie van kwade energiëen werd daar zichtbaar!