Home => Persoonlijke ontwikkeling => Spiegelogie: De weg van voelen, vrede nemen en bestellen

Spiegelogie: De weg van voelen, vrede nemen en bestellen


Willem de Ridder is een gerenommeerd verteller. Jarenlang trok hij door de Lage Landen met sprookjes en oude verhalen. Vandaag is hij op ronde met het handboek Spiegelogie, dat zopas verscheen. Daarin staat beschreven hoe alles wat je omringt een spiegel voor je is en hoe je alles wat je echt graag wil in je leven gewoon maar hoeft te bestellen. Een fabeltje? Nee, zegt Willem, gewoon doen en je zal zien dat het werkt!

“Dat boek van mij, dat brengt niets nieuws,” zegt Willem de Ridder meteen bij de start van ons interview. “Ik ben geen goeroe en die heb je ook niet nodig. In dat handboek van mij gaat het over universele principes die evengoed in de macrobiotiek of in oude verhalen terug te vinden zijn. Die principes gelden voor het hele universum en veranderen nooit. Je herkent ze meteen. Dat wist ik al, zeggen mensen wanneer ze mijn boek lezen. Dat is ook zo, maar het probleem is dat je het wel weet, maar toch niet doet. Dat gaat net zo met de macrobiotische keuken. Al wie daarover leest, zegt: ja, dat klinkt heel gezond, zo moet het, maar zelf zo gaan eten, ho maar. Dat is heel moeilijk, want het betekent dat je je vertrouwde patroon moet veranderen. Je hebt het anders geleerd en wat je één keer hebt geleerd, leer je nooit meer af. Lopen of lezen bij voorbeeld. In het begin gaat dat heel moeizaam, maar wanneer je het één keer beet hebt, dan kan je het nooit meer afleren. Dan gebeurt alles automatisch. Zo leven wij, op automatische piloot. Alles wat we denken of doen gebeurt grotendeels onbewust. De ideeën die we vandaag hebben, hebben we vroeger geleerd: van onze ouders, of van de officiële verhalenvertellers in de scholen. Maar zelfs dat zijn we vergeten. We denken dat het onze eigen, persoonlijke ideeën en overtuigingen zijn. Dat loopt lekker, tot we ons op een bepaald moment ervan bewust worden dat het stilaan minder lekker voelt, dat we dat wat er op dat moment is liever niet willen. Daarom weten we ook veel beter wat we niet willen dan wat we wel willen. Dat werkt averechts: want als je ergens tegen vecht, dan wordt het groter. Alles waar je energie in stopt, dat groeit, dus ook dat wat je absoluut niet wil.”

Wat wil je nou echt ?

Naar aanleiding van een paar gesprekken die ik had met Randstad in Nederland, pakten ze uit met grote affiches waarop te lezen stond: “Wat wil je nou echt?” Knap, dat ze dat oppakten. Want meestal houden we het met z’n allen bij de vraag: “Wat is haalbaar?” “Wat is mogelijk?”

Starten vanuit de vraag wat je nou echt wil, wordt meestal als onzin afgedaan. Toch hebben we alle mogelijkheden in ons. Denk maar aan een baby. Als je om het even welke baby in China laat opgroeien, dan wordt dat een Chineesje, als je een baby bij de wolven laat opgroeien, dan wordt zo’n baby zelf een wolfje. Onze potentie is dus enorm, we kunnen alle kanten op.

Dat geldt ook voor volwassenen. Het probleem is echter dat wij de onze zogenaamde `realiteit’ ervaren als dat wat echt is en dat we vergeten dat het alleen maar is wat we zien. In de fysica is men er op uit gekomen dat de materie te reduceren valt tot quarks en die nemen de vorm aan van je eigen idee. Als jij denkt dat quarks materie zijn, dan nemen ze de vorm aan van materie. Als jij denkt dat quarks energie zijn, dan nemen ze de vorm aan van energie.

Zo is het met alles wat we zien. Wanneer jij naar me kijkt, dan denk je dat je mij ziet, maar wat je ziet is jouw idee over mij. Dat idee verandert voortdurend. Jouw beeld van mij is anders dan het beeld dat je had anderhalf uur voor wij elkaar ontmoeten. Had jij vanochtend gehoord dat ik gisteren twintig mensen had vermoord en dat ik word gezocht, dan had je weer een heel ander beeld van mij gehad. Als je mij een klootzak vindt, dan zie je een klootzak voor je, ook al vindt mijn geliefde mij op hetzelfde moment een schat.

Alles wat je ziet, komt voort uit je eigen ideeën, uit je eigen emoties. Op het moment dat je die ideeën en emoties op iemand anders projecteert en denkt dat die ander er verantwoordelijk voor is dat je zo’n klotegevoel hebt, dan geef je je macht uit handen en dan word je afhankelijk.

Voelen als een baby

We moeten onze gevoelens herontdekken. Baby’s en kinderen leven nog heel dicht bij hun gevoelens, bij hun intuïtie, hun instinct. Hun gevoelens komen direct voort uit hun eigen lijf:
ze hebben honger of dorst, warm of koud en ze uiten dat meteen. Daarom zijn ze ook vol inspiratie en meestal erg opgewekt en vol energie. Wanneer peuters iets niet willen, dan slaat hun hele lijf tilt. Dat is oerkracht, dat is pure ‘Qi’. Kinderen zijn daarom vol vertrouwen, ze denken alleen maar over zichzelf. Later word hen dat allemaal afgeleerd: dan mag je niet meer voelen, maar moet je denken. En wat denken we dan: wat zullen de anderen van ons denken? Zo zit je natuurlijk meteen vast. We voelen niet meer, maar we denken en we oordelen: goed of fout.

Wanneer we in staat zijn, om net zoals een baby, even naar het gevoel zelf terug te gaan en het niet te koppelen aan personen of situaties, dan stroomt alles weer, net als bij een baby. Gevoelens komen en gaan. Als je je concentreert op je gevoel en het liefdevol omarmt – wat voor gevoel het ook is -, dan is het meteen verdwenen. Als je die gevoelens daarentegen buiten jezelf projecteert en ze met een persoon of met een situatie verbindt, dan blijf je er soms jaren mee zitten. Want elke keer als je nog maar aan die persoon of aan die situatie denkt, zit je weer met dat klotegevoel. Bovendien: als je zo’n idee onderhoudt, dan gaat – net als bij de quarks – alles je daarin ondersteunen: je lichaam, je omgeving, … alles. Het universum regelt immers alles voor je. Wanneer je denkt “dat lukt me nooit”, dan wordt ervoor gezorgd dat het niet lukt. Als je bewust, tegen `beter weten’ in, aanneemt dat het in orde komt, dan gebeuren er wonderen.

Bestellen in de fanclub

Om die wonderen te kunnen laten gebeuren, promoot ik in mijn boek het idee van de “fanclubs”. Ondertussen zijn er in Nederland en België al vele honderden clubjes actief. Patronen kan je heel moeilijk veranderen en op je eentje lukt dat al helemaal niet. Dat gaat veel beter als je je door een groep gelijkgestemde mensen laat ondersteunen. In zo’n fanclub zijn we allemaal fan van elkaar. We ondersteunen elkaar in wat we voelen en wat we willen. We wennen aan ons nieuwe patroon en oefenen het in.

Het nieuwe patroon bestaat uit drie stappen.

De eerste stap is dat je ervan uit gaat dat elke mens perfect is, dat er aan die ander niks meer hoeft te veranderen. Zo is de natuur: de zon, de maan, de planten, die zijn allemaal perfect, daar valt niks aan te verbeteren. Alleen de mens denkt dat hij niet deugt en dus deugt hij ook nergens voor (lacht). Ga er dus van uit dat iedereen die je ontmoet perfect is. Dat werkt meteen want je hele wezen wil niks liever dan dat. Je zal ook zien dat je meteen een heleboel idioten tegen het lijf loopt, want je wordt natuurlijk meteen getest om te zien of je het echt meent. Waar het om gaat is dat je het volgende ervaart: wanneer je iemand laat vallen, laat je ook jezelf vallen. Op het punt waarop je dat ervaart, valt het niet meer uit te leggen.

Een tweede stap is dat je een keer per week stilstaat bij je gevoel. Gewoon, even, een paar seconden alleen maar voelen. Voelen en dat gevoel toestaan, ervan houden. Het laten stromen en zo energie vrijmaken. Vooral wanneer je anderen vergeeft, mensen waaraan je de pest hebt en die je een klotegevoel geven, dan maak je enorm veel energie weer los. Dat is een heel mooi geschenk aan jezelf.

Een derde stap is dat je bestelt wat je echt wil in je leven. In onze fanclubs doen mensen dat hardop en worden ze in hun bestelling gesteund door anderen. Dat werkt fantastisch. Een veertigjarige vrijgezel uit de reclamewereld bestelde bij voorbeeld dat hij eindelijk een geliefde tegen het lijf zou lopen en dat hij voortaan alleen nog maar zou doen wat hij leuk vond. Hij deed dat compleet tegen beter weten in, want hij was al vele jaren vrijgezel en hij had een stresserende, veeleisende job. Een paar weken later kreeg hij een e-mail uit New York, van een vrouw die een tijdje in Nederland wou verblijven en een baantje zocht in de reclamesector. Alleen hij reageerde op haar e-mail, ze begonnen te corresponderen, ontmoetten elkaar, werden verliefd en zijn nu nog altijd samen. Trouwens, zij is de dochter van Joseph Heller, de auteur van Catch 22 die onlangs overleed, wat maakt dat ze schatrijk is en dat hij daar mee van geniet en alleen nog maar doet wat hij leuk vind. Dat gebeurde allemaal in twee maanden tijd en de aanleiding was dat hij had gezegd wat hij echt wilde.

Bestellen, dat kunnen wij niet meer, dat is ons afgeleerd. Wij geloven niet meer dat wij onze eigen werkelijkheid kunnen scheppen en dus ervaren wij dat ook niet. Je ervaart wat je gelooft. Als je denkt dat het nooit lukt, dan lukt het niet. Als je gelooft dat het wel lukt, dan gaat het vanzelf. Belangrijk is wel dat je eerst vrede sluit met je huidige situatie. Die heb je helemaal zelf gecreëerd, op een manier die precies goed voor je was. Als je daar vrede mee hebt, dan bestel je gewoon wat je graag wil. Meer zelfs, je gaat ervan uit dat het al zo is, dat je die prachtige geliefde of die boeiende baan al hebt. Zomaar, tegen beter weten in, dus. In onze fanclub was er een vrouw die zeer ontevreden was over de buurt en het huis waar ze in woonde. Ze had geen contact met de buren en haar tuin beviel haar niet. In de fanclub besloot ze, vooraleer een nieuw huis te bestellen, eerst een weekje vrede te nemen met haar huidige huis. In die week kwamen de buren aanbellen – heel aardige mensen -, ze raakte met hen in gesprek en vernam dat ze een Japanse tuin hadden, iets waar ze zelf ook dol op was. De buren stelden voor om het hek tussen de twee tuinen te verwijderen en samen te werken aan één grote Japanse tuin. Die vrouw is dolgelukkig nu en wil daar absoluut niet meer weg.

Zo zie je maar: je moet het gewoon doen. Je moet niet wachten tot je begrijpt hoe het werkt, want dan wacht je eeuwig. Je begrijpt het toch niet. Het is gewoon zo.

Jan Wolf
Carla Rosseels


In het handboek Spiegelogie lees je uiteraard alles over Willem de Ridders theorie, over de stappen die je kan volgen en de spelregels van een fanclub. Terwijl ik sinds het interview met Willem dagelijks vol ijver al mijn bestellingen doorgeef, kwam ik in het boek gelukkig ook de volgende passage tegen:
“Niet dat er ineens alleen maar leuke dingen in ons leven gebeurden, dat we alleen maar blij en opgewekt waren, dat alles wat we bestelden meteen lukte, dat we alleen nog maar deden wat we leuk vonden. Verre van dat. Maar het grote verschil met vroeger was, dat we al die zogenaamde ellendige gevoelens met evenveel liefde konden accepteren als de welkome en dat ze op die manier ook deel gingen uitmaken van onze eigen kracht.”

Om het je op de weg van voelen, vrede nemen, en bestellen makkelijker te maken bracht Willem de Ridder ook een Spiegelogie-CD uit. Daarop krijg je uitleg over Spiegelogie en de fanclubs en kan je luisteren naar oefeningen die je helpen om te leren voelen. Zelf ben ik zeer enthousiast over de oefening in vergeving, die mij hielp om vlot een paar drempels te nemen waar ik anders zonder twijfel lelijk over gestruikeld was. De CD eindigt trouwens met een pittige, oppeppende Spiegelogie-rap. (CR)

Handboek CD Spiegelogie, Willem de Ridder, Uitgeverij De Zaak, kan je op Symbolic Books bestellen

Bekijk ook

4 simpele anti-stresstips

4 simpele anti-stresstips

Niemand wil die heethoofd zijn die door de stress niets kan verdragen en bij de minste ergernis iedereen afsnauwt. Zeg daarom vaarwel tegen die eeuwige stress dankzij de volgende 4 makkelijk uit te voeren tips!