In de wereld van de goeroes van de positiviteit is het bijna not done om een negatieve gedachte te hebben, maar daar is een kentering in gekomen. Het belang van een positieve en optimistische levenshouding is onmiskenbaar, maar daar zijn wat nuances in gekomen. Getuigt het niet van een bepaalde naïviteit als men denkt dat de wereld, de mensheid en jij zelf louter en alleen engelachtig is? Dat je altijd vrolijk, stabiel, wijs en onbewogen hoort te zijn? Is dat niet een grote illusie? In hoeverre accepteert iemand zichzelf als je van jezelf bijvoorbeeld niet boos mag zijn? Als je deze emotie wegschoffelt? Voordat je het doorhebt, schoffel je elke andere vorm van emotie weg –goed of kwaad- en ben je niet meer dan een voorgeprogrammeerde robot. De meeste mensen raken dan van zichzelf vervreemd en de bom zál ooit eens barsten. Dat zal zich dan uiten in bijvoorbeeld een woede-uitbarsting (naar buiten toe gericht) of in een depressie (naar binnen toe gericht). Als je accepteert dat je zowel goede als slechte kanten hebt, dan accepteer je jezelf als een volledig mens. Dan accepteer je ook een ander als een volledig mens, dan accepteer je ook de wereld en de mensheid met al zijn facetten. Dan kijk je niet meer door een roze bril naar de wereld, dan gaan de oogkleppen af. Dan zie je de realiteit en het leven voor wat het is: soms licht en zonnig, soms duister en grijs. Dan omarm je het leven zoals het is en sta je in je eigen kracht, zonder invloeden van hoe het weer is. Sommigen menen dat het niet toegeven aan emoties als boosheid “spiritueel” is. Dat zal een misvatting zijn. Wie heeft er ooit de wereld in geholpen dat je nooit boos, kwaad, angstig of verdrietig mag zijn? Wie heeft ooit beweerd dat dat negatief is? Het onderdrukken of doen of het niet bestaat: dat is niet te kwalificeren als positief, eerder als naïef en wereldvreemd. Blijven hangen in dat soort emoties, dat maakt je wel ziek. Deze emoties zien voor wat ze zijn, ze omarmen, accepteren, eraan toegeven: dat houdt je in balans. Sommigen zeggen niets, voelen het wel, maar verbijten zich. Daar is zelfs een woord voor, namelijk subagressief. Als je dit lang genoeg doet, dan hoef je maar even in een “veilige” omgeving te zijn en er gebeurt een kleinigheidje en het deksel vliegt van de pan. Dan kun je maar beter assertief zijn, het eerlijk opkomen voor jezelf, zonder dat jij je druk maakt over je “imago”. Een imago is een indruk, een beeld, een spel. Daar is weinig authentieks aan. Wie blijft er nu niet graag zichzelf? Persoonlijk heb ik er wat moeite mee als anderen onoprecht zijn, en iemand spelen te zijn die ze niet zijn. Als zij zich bewegen in de buitenwereld en steeds maar hun goede kanten profileren, terwijl ze in een veilige omgeving een heel ander beeld vertonen. Kan alleen maar zeggen: Wees jezelf. Bevrijd je eigen ketenen en bevrijd jezelf. Dat loopt veel lichter door het leven. Ontmoet je graag,
Over het algemeen accepteren mensen alleen hun zonnige kant en willen hun duistere kant niet zien of accepteren. Ergens ontbreekt het besef dat na de dag altijd weer de nacht verschijnt. We omarmen met wijdgeopende armen de positieve kanten van onszelf en veroordelen onze negatieve kanten. In feite betekent dat dat we een deel van onszelf verloochenen. En ook dat we dat deel in een ander verloochenen, als we dat deel zien.
Als je behoefte hebt aan enige ondersteuning, vergezel ik je graag op je reis naar jezelf. Mijn naam is Catharina van Hien, mijn levensdoel is coach te zijn, vooral gericht op de persoonlijke ontwikkelings- en veranderingsprocessen van de mens. ”@Aurora- Coaching Consultancy”: mijn visie is dat de ander in het licht staat (het nimmer dovend licht). Jij staat in de spotlights, jij staat centraal. Jij geeft aan waar jij naartoe wil en als ervaren coach mentor reis ik met je mee.